ช่วงเกือบเที่ยง ระหว่างที่กำลังเซ็นเอกสารอยู่ภายในห้องทำงาน จู่ ๆ ประตูก็ถูกผลักพรวดเข้ามา ทำให้ค่ายต้องละสายตาจากเอกสารสำคัญ มองลูกพี่ลูกน้องที่ทำหน้าราวกับมีเรื่องด่วน
“เฮีย วันนี้ผมขอกลับบ่ายนะ จะแวะไปดูลี่”
“เพื่อนมึงดีขึ้นแล้ว”
“เฮียรู้ได้ไง”
“คนของกู ทำไมจะไม่รู้” ค่ายจงใจพูดประโยคนั้น มุมปากหยักหยัดยิ้ม มองหน้าซานที่กำลังขมวดคิ้วเข้ม ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “หมายถึงอยู่ในความดูแลของบ้านใหญ่”
“อ๋อ ใจหายใจคว่ำหมด” ซานยกมือขึ้นมาลูบอก เมื่อครู่เขาเผลอคิดไม่ดีไปวูบหนึ่งจากคำตอบกำกวม ใจแทบหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม
“มึงคิดอะไร?”
“เปล่าเฮีย”
“ไม่ใช่คิดว่ากูกับลี่… มีความสัมพันธ์แบบอื่นหรือไง”
“ผมรู้ว่าลี่ไม่ทำแบบนั้น”
คำตอบของซาน ทำให้ค่ายหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ ให้กับความมั่นใจนั้น หากรู้ว่าเธอเป็นของเขาไปแล้วคงจะผิดหวังน่าดู
“เอาอะไรมามั่นใจ หน้าตาใสซื่อ ความจริงอาจจะร้อนแรงก็ได้”
