ร่างเล็กค่อย ๆ ลืมตาขึ้น มองคนที่เพิ่งพูดคำขอโทษออกมา ตอนนี้เธองุนงงและสับสนกับอารมณ์ที่เย็นลงกะทันหันของค่าย คำขอโทษ เขาเอ่ยมันออกมาง่าย ๆ ราวกับเป็นเพียงลมปาก
“หวงทั้งที่ยังเก็บของคนเก่าเอาไว้เหรอคะ” พูดจบเธอก็รีบเบือนหน้าหนีทันที
“ลี่ครับ หันมามองหน้าเฮียได้ไหม”
“ก่อนหน้านี้เฮียก็หงุดหงิด เพราะลี่วุ่นวายกับเรื่องส่วนตัว หงุดหงิดที่ลี่จะไปออกงานคู่กับพี่คลื่น แถมยังพูดจาไม่ถนอมใจลี่เลย” เสียงหวานปนสะอื้น ระบายความอัดอั้นออกมา กำปั้นเล็กทุบเบา ๆ บนแผงอกแกร่ง โดยที่ค่ายยืนนิ่งปล่อยให้เธอทำ มองหยดน้ำตาที่ไหลอาบพวงแก้มของเธออย่างเฉยชา
“เฮียรู้ไหม ว่าลี่เจ็บไปหมดทั้งใจแล้ว”
ขณะที่ร่างเล็กกำลังดิ่งอยู่กับความคิด ปลายจมูกโด่งค่อย ๆ แตะลงมาบนพวงแก้ม เลื่อนขึ้นไปจูบเปลือกตาที่ยังมีน้ำสีใสไหลออกมา ลมหายใจอุ่นเป่ารดบนใบหน้าแผ่วเบา
“ถ้าเฮียทำให้ลี่ทุกข์มากขนาดนั้น” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นใกล้ ๆ ห
