ความเงียบกัดกินบรรยากาศรอบตัวของทั้งสองคนอยู่นาน ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเกือบห้านาที จนในที่สุด เป็นร่างเล็กที่ทนไม่ไหว ต้องเป็นฝ่ายเอ่ยถามขึ้นก่อน
“เข้ามาได้ยังไงคะ” ทั้งที่เธอถามดีดี แต่กลับได้คำตอบที่คล้ายกำลังถูกหาเรื่องกลับมา จากคนที่เอาแต่จับจ้องไม่ยอมละสายตาไปไหน
“ทำไมจะเข้ามาไม่ได้?”
“โกรธที่ลี่ไปเที่ยวเหรอคะ”
ค่ายเงียบไปหลังถูกตั้งคำถาม แน่นอนว่าเขาไม่ห้ามเธอ ทว่า อารมณ์กลับพุ่งขึ้นสูงอย่างหงุดหงิดที่รู้ว่าเธอไปสถานที่ที่เต็มไปด้วยผู้ชายแบบนั้น ภายใต้ท่าทีที่นิ่งเฉย ตรงกลางอกมันร้อนยิ่งกว่าไฟ เมื่อเห็นชุดที่เธอสวมใส่ เขากำมือแน่น อยากลุกขึ้นไปกระชากมันให้ขาดลุ่ยเดี๋ยวนั้น
“แต่งตัวอะไรของเธอ?”
“ปกตินะคะ เวลาไปเที่ยวบางคนแต่งยิ่งกว่านี้” หมวยลี่ตอบอย่างไม่คิดอะไรมาก เธอไม่ได้จงใจหาเรื่องหรือทำให้คนตรงหน้าหงุดหงิดมากกว่าเดิม แต่เหมือนเขาไม่เข้าใจ ไม่ว่าจะพูดอะไรออกไปก็เหมือนเช
