ทว่า
เมื่อร่างเล็กถามแบบนั้น ใบหน้าคมคายก็ส่ายไปมาพร้อมเสียงปฏิเสธแทบจะทันที
“ไม่” ฝ่ามือหนาออกแรงบีบที่เอวเล็กจนเธอสะดุ้งด้วยความเจ็บ “ยังไม่ใช่ตอนนี้”
ภายในใจของค่ายประท้วงอย่างหนัก มันยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะยอมให้เธอจบทุกอย่างตอนนี้ ไม่สามารถคืนอิสระให้ได้ ในขณะที่เขายังโหยหาร่างกายของเธออย่างบ้าคลั่ง
ค่ายค่อย ๆ ปล่อยมือเล็กให้เป็นอิสระ เขาไม่หลบสายตาที่เธอกำลังจับจ้องเหมือนตัดพ้อ ในขณะที่ปากเอ่ยคำไม่แยแส การกระทำกลับตรึงเธอเอาไว้แน่น ไม่ยอมให้ไปไหน
“หน้าที่ของเธอคือรักษาแผลของฉัน จนกว่ามันจะหายดีไม่ใช่หรือไง”
เขามักจะย้ำคำนี้อย่างคนเห็นแก่ตัว
คำพูดของค่ายดังก้องอยู่ในหูของคนฟัง ทั้งที่เขาเห็นแก่ตัวมากขนาดนี้ แต่สุดท้ายไม่ว่าจะโกรธขนาดไหนเธอก็ยอม หากเลือกได้เธอไม่อยากเป็นฝ่ายที่ต้องรู้สึกอย่างนี้เลย แม้แต่เศษเสี้ยวความรู้สึก ยังไม่สามารถเอามันจากเขาได้
“ถ้าตอนนี้อารมณ์ไม่ดี เฮ
