ทั้งสองพี่น้องพูดคุยกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เพราะพี่ชายไม่รู้เลยว่าอาการของตัวเองเริ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ ผ่านไปพักหนึ่งสองคนจึงเดินไปหารุ่นน้องอีกคนที่กำลังเตรียมตัวแข่ง
ร่างสูงนั่งอยู่ภายในรถที่กำลังเคลื่อนตัวมุ่งหน้าไปยังเพนท์เฮ้าส์ วันนี้เขาค่อนข้างเหนื่อยล้าเกินกว่าจะออกไปดื่มได้อย่างทุกวัน
“งานเลี้ยงอาทิตย์หน้า คนของเฟิงเฉินมีใครมาบ้าง” เขาถามขณะที่สายตายังมองออกไปด้านนอกกระจกรถ
“ลี่ไม่มาครับ”
คำตอบนั้น เรียกให้ใบหน้าหล่อหันไปจ้องเขม็งยังคนที่นั่งเบาะคนขับ ก่อนจะพ่นคำพูดสวนกลับออกมาทันควัน
“กูไม่ได้ถาม”
“มีแค่คุณลู่หาน และคณะกรรมการอาวุโสครับ”
“อืม”
สายตาคมเบนกลับมามองออกไปทางนอกกระจกอีกครั้ง เพียงแค่คิดว่าเธอคงกำลังมีความสุขดี ในวันที่ไม่มีเขาวนเวียนอยู่ในชีวิต ความร้อนรุ่มก็พลันปะทุขึ้นกลางอกอย่างห้ามไม่อยู่
… อาทิตย์ต่อมา
งานเลี้ยงประกาศความร่วมมือทางธุรกิจระหว่างสองตร
