… ประเทศไทย
ภายในเพนท์เฮ้าส์ที่เงียบงัน ไวน์ราคาแพงถูกตั้งไว้ตรงหน้า ขณะที่มือหนาค่อย ๆ เอื้อมไปจับแก้วขึ้นมาจิบ กลางใจเต็มไปด้วยความรู้สึกที่อัดแน่น ค่ายกำลังเฝ้ารอแชตจากน้องชาย
และเมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นพร้อมหน้าจอที่สว่างวาบ เขาก็รีบคว้าไปหยิบโทรศัพท์มาเปิดดูทันที
แชต: ล่า
ล่า: ที่มึงฝากมา กูบอกลี่แล้วนะ
ทั้งที่ตั้งตารอ แต่ค่ายกลับปล่อยให้ประโยคนั้นค้างอยู่บนหน้าจอพักหนึ่ง ดวงตาคมไม่ละไปไหน เสียงถอนหายใจดังขึ้นพร้อมปลายนิ้วที่แตะบนแป้นพิมพ์ตอบกลับเพียงคำสั้น ๆ
ค่าย: อืม
ล่า: ไม่อยากรู้หรือไง ว่าลี่มีอาการยังไง
ค่าย: รู้แล้วได้อะไร
เขามักจะถามกลับไปอย่างนั้นแทบจะทุกครั้ง ไม่ใช่ว่าไม่อยากรู้ แต่ตอนนี้จู่ ๆ ความกลัวมันก็ผุดเข้ามากลางใจ เพราะเหมือนจะคาดเดาได้ว่าเธอคงไม่ยินดี
ล่า: มึงดูฝืนมากเลยนะ
ค่าย: ต้องการแบบนี้ไม่ใช่หรือไง กูปล่อยแล้ว
ล่า: มึงไม่ได้ปล่อย ไม่เลย
