ผ่านไปเกือบชั่วโมง ร่างสูงลุกขึ้นจากเตียง เดินออกไปข้างนอก เขาตั้งใจจะสูบบุหรี่ แต่ไม่อยากสูบที่ระเบียงห้องนอน เพราะกลัวว่ากลิ่นบุหรี่จะกลบกลิ่นจาง ๆ ของเธอที่ยังหลงเหลืออยู่ กลิ่นที่ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งที่ได้สูดเข้าไป
ขณะพ่นควันออกจากปาก ใบหน้าเรียบนิ่งก้มมองดูเหล้าในมือที่เหลือเพียงแค่ค่อนขวด จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ส่งข้อความไปหาลูกน้องที่รออยู่ข้างล่างลานจอดรถ
แชต: ธันวา
ค่าย: ไปซื้อเหล้ามาให้กู
Read
ธันวา: ขวดที่ถือขึ้นไป หมดแล้วเหรอครับ
ค่าย: อืม
ธันวา: ทำหกหรือเปล่าครับ
ค่าย: เห็นกูซุ่มซ่ามขนาดนั้นเลยรึไง
สนทนาทางแชตระหว่างเจ้านายและลูกน้องจบเพียงแค่นั้น ค่ายสูดกลุ่มควันเข้าหนัก ๆ ก่อนจะพ่นออกมา พลางยกเหล้าที่เหลือกระดกจนหมดขวด แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าเขาจะเมาเลยแม้แต่น้อย
รอประมาณสิบนาที เสียงออดหน้าห้องก็ดังขึ้น ร่างสูงที่นั่งรอบนโซฟาหยัดตัวลุกยืน ก้าวขาเ
