หมวยลี่ตะลึงงันกับทุกอย่างในตอนนี้ แม้ยังไม่มีคำอธิบาย แต่เธอเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้จากการคาดเดาของตัวเอง เหมือนกับว่าบุคคลตรงหน้านี้ คือคนที่เคยทำให้แม่ของเธอคิดฆ่าตัวตายในครั้งนั้น
“ลี่ ออกไปข้างนอกก่อนนะลูก แม่มีเรื่องจะคุยกับเขา”
ถึงแม้จะสงสัยอยู่เต็มอก แต่หมวยลี่ได้แต่เก็บเรื่องที่คาดเดาเอาไว้ เธอมองแม่ด้วยความเป็นห่วง และชายอีกคนที่กำลังร้องไห้ ก่อนจะหันหลังค่อย ๆ ก้าวเดินออกไปจากห้องพร้อมหัวใจที่หนักอึ้ง
“อ้าวลี่ ทำไมออกมานั่งตรงนี้” เสียงทักท้วงของซานที่เพิ่งมาหยุดยืนหน้าห้องพักฟื้นดังขึ้น ร่างเล็กเงยหน้าที่ปริ่มน้ำตาขึ้นไปมอง ก่อนจะโผเข้ากอดเพื่อนแน่น
“ลี่… เป็นอะไร”
“ลี่ ฮึก~ ลี่ไม่รู้ ไม่รู้อะไรเลยซาน”
“โอเค ถ้าอย่างนั้นก็ร้องไห้ออกมา ร้องให้สบายใจเลยนะ” ถึงจะไม่รู้ที่มาของน้ำตาในตอนนี้ แต่ซานก็โอบกอดเพื่อนตัวเล็กเอาไว้แน่น
“ฮึก~ ขอบคุณนะ”
หมวยลี่สะอึกสะอื้น ใบหน
