โชคดีที่มีสายโทรเข้ามาขัดจังหวะ ค่ายจึงลุกจากโซฟา เดินออกไปคุยที่ริมระเบียง พอเขาก้าวออกไป บรรยากาศในห้องที่เคยอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออกเมื่อครู่ก็ถ่ายเทสะดวก ให้พอได้หายใจเต็มปอดอีกครั้ง
“ทำไมเฮียมาโผล่ที่นี่ได้” ฝันหวานรีบถาม หลังจากค่ายเดินออกไปตรงริมระเบียงแล้ว
“ไม่แปลกหรอกฝัน พี่ล่ากับพี่คลื่นก็มาเยี่ยม อีกอย่างแม่เลี้ยงเฮียมาตั้งแต่เด็ก” หมวยลี่อธิบาย ถึงแม้จะไม่อยากช่วยอธิบายให้ก็ตาม หากเพื่อนของเธอรู้ว่าเมื่อคืนก่อนเขาเป็นคนห้ามไม่ให้รับสายของจูน และปิดเครื่อง คงจะยิ่งไม่ถูกชะตาไปกันใหญ่
ค่ายเหลือบสายตามองเข้าไปภายในห้อง เพียงแค่เห็นเธอยิ้มให้ผู้ชายอีกคนก็รู้สึกร้อนไปทั้งร่าง เขานึกแปลกใจจริง ๆ ทั้งที่มันเห็นขนาดนั้น ทำไมถึงยังส่งสายตาทอดสะพานให้เธออีก
เสียงพ่นลมหายใจกระแทกออกมาดัง ๆ ก่อนจะกดรับสายที่โทรเข้ามาไม่ยอมหยุด
“จัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม” เสียงทุ้มเอ่ยถามปลายสายที่เป็น
