บ่อยครั้งที่ค่ายมักจะยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว เพียงแค่ได้มองเธอที่อยู่ในกำมือของเขา มีแต่คนเป็นห่วง และอยากให้เธอหลุดพ้น
แต่จะไม่มีวันนั้น ไม่มีวันไหนที่เขาจะยอมปล่อย
ร่างสูงค่อย ๆ เดินอ้อมโซฟามาหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าร่างเล็กที่ยังคงหลับสนิท ก่อนจะนั่งลงอย่างเงียบ ๆ ใช้ก้านนิ้วยาวตวัดเส้นผมนุ่มม้วนเล่นเบา ๆ การกระทำที่ดูเหมือนแผ่วเบานั้น กลับรบกวนจนทำให้เธอค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา
ใบหน้าหล่อที่ปรากฏชัดขึ้นในสายตาทำให้หมวยลี่รีบดีดตัวขึ้นนั่งหลังตรง เธอผวาตกใจ ราวกับสัมผัสนั้นทำให้ตื่นกลัว
“เฮียทำให้ลี่พักผ่อนไม่พอหรือเปล่า”
ค่ายนั่งลงข้าง ๆ ก่อนจะคว้าเอวบาง ยกร่างเล็กขึ้นมาวางบนตักอย่างง่ายดาย ขณะโน้มใบหน้าเข้าใกล้ซอกคอที่ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ เธอกลับเอนตัวหนีเล็กน้อย เหมือนร่างกายกำลังต่อต้านเองโดยไม่รู้ตัว
รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้นบนมุมปาก เพราะยิ่งเธอพยายามหลีกหนี ก็ยิ่งปลุกเร้าความต้องกา
