เปลือกตาสีสวยค่อย ๆ เปิดขึ้นด้วยความเหนื่อยล้าภายในห้องที่ว่างเปล่า โชคดีที่ไม่มีเรียนจึงไม่ต้องรีบลุกไปไหน เพราะร่างกายของเธอตอนนี้แทบไม่มีเรี่ยวแรง
แกร็ก~ เสียงเปิดประตู เรียกให้ดวงตากลมช้อนขึ้นไปมองร่างสูงในชุดคลุมที่คุ้นตาเดินมาในห้อง ก่อนจะตรงไปเปิดผ้าม่านให้แสงสว่างสาดส่องเข้ามา
หมวยลี่หรี่ตาลงเล็กน้อยเพื่อปรับโฟกัส เธอค่อย ๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง มืออีกข้างยกขึ้นตรึงผ้าห่มผืนหนาแนบอกไว้ เพราะบนเรือนร่างไร้เสื้อผ้า
“ไม่ไปทำงานเหรอคะ”
คนถูกถามส่ายหน้า ขาแกร่งเดินมาหยุดข้างเตียง ก่อนจะโน้มลงมาจูบบนหน้าผากแผ่วเบา เป็นสัมผัสที่ร่างเล็กไม่ต้องการอีกแล้ว เธอจึงเบี่ยงตัวหนีเล็กน้อย
และนั่นทำให้อีกคนแสดงความไม่พอใจออกมา แต่เขาข่มกดความขุ่นเคืองเอาไว้ แล้วเอ่ยอย่างใจเย็น
“วันนี้เฮียจะอยู่กับลี่”
“เดี๋ยวลี่ต้องกลับแล้ว นัดทำงานกับเพื่อนเอาไว้”
“เฮียอุตส่าห์ไม่เข้าบริษัทเพื่ออยู่กับลี่
