สามวันมานี้หมวยลี่จมอยู่กับความคิดและคำถาม เธอทบทวนตัวเองและคิดอย่างเด็ดขาด เรื่องตัดความสัมพันธ์
เธอยืนต่อไปไม่ไหวแล้ว รักษาแผลให้เขาต่อไปไม่ได้แล้ว ทั้งร่างกายและหัวใจเต็มไปด้วยร่องรอยของแผลที่เขาเป็นคนฝากเอาไว้ แม้จะเต็มใจรับมันไว้ในตอนแรกก็ตาม
ดวงตาคู่สวยทอดมองท้องฟ้าที่ส่องสว่าง และคิดว่าวันหนึ่งหัวใจที่มืดมนของตัวเองคงค่อย ๆ มีแสงเข้ามาเดิมเต็มในสักวัน
ติ้ง~ เสียงแจ้งเตือนแชตจากโทรศัพท์ที่วางเอาไว้บนเตียงดังขึ้น หมวยลี่หันไปมองด้วยความลังเล เธอกังวลว่าจะเป็นค่าย แต่สุดท้ายก็เดินกลับเข้ามาในห้องเพื่อหยิบเอามือถือขึ้นมาดู
แชต: โมมายด์
โมมายด์: มาเปิดประตูให้ฉันหน่อย อยู่หน้าห้อง
พอได้อ่านข้อความจากเพื่อน ริมฝีปากบางพลันเม้มแน่นทันที หากเพื่อนได้เห็นสภาพของเธอตอนนี้คงเดาออกแน่นอนว่าเกิดอะไรขึ้น
โมมายด์: ลี่ ฉันเป็นห่วงแกนะ
หมวยลี่วางโทรศัพท์เอาไว้ที่เดิม จากนั้นก็เดินออกจาก
