“ขอขึ้นไปกินน้ำหน่อยสิ หิวน้ำมาก” ทันทีที่รถจอดเอสซี่ก็เอ่ยขอด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ ซึ่งมะม่วงไม่ทันมองเพราะมัวแต่หาคีย์การ์ในกระเป๋า
“ได้สิคะ กินข้าวเย็นด้วยไหมเดี๋ยวมะม่วงทำให้ หรือจะสั่งเอา”
“สั่งก็ได้ น้องยังเดินไม่สะดวก อยากกินอะไรเดี๋ยวพี่สั่งให้”
“อืมมม พี่เอสซี่อยากกินอะไรคะ” มะม่วงเอ่ยถามขึ้นระหว่างที่เธอเดินออกจากลิฟต์โดยมีเอสซี่คอยพยุง ตอนแรกเขาจะอุ้ม แต่เธอก็ปฏิเสธในทันที เขาอุ้มเธอหลายครั้งจนรู้สึกเกรงใจ ตัวเธอก็ใช่ว่าจะเบาๆ เกิดทำแขนหรือหลังพี่เขาหักจะทำไง
“พี่อยากกินมะม่วง”
“คะ?” ดวงตากลมเบิกกว้างอย่างตกใจ เอสซี่ไม่สนใบหน้าสวยที่เลิ่กลั่ก แถมยังยกยิ้มมุมปากแล้วโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ ทำให้มะม่วงต้องขยับหนีด้วยความเขินอาย ก่อนเขาจะเลื่อนไปกระซิบข้างใบหูเธอแทน
“ข้าวเหนียวมะม่วงนะ”
“อ่า…” มะม่วงข่มความอายที่ตัวเองเผลอคิดไปไกล หยิบคีย์การ์ดขึ้นมาแตะแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้อ
