“พี่เอสซี่มาร้องเกะกัน” มะม่วงหันไปมองด้วยดวงตาที่ฉ่ำปรือ มือยื่นไมค์โคโฟนให้รุ่นพี่หนุ่ม เมื่อเธอเห็นเขาไม่ยอมเดินมารับไปมาสักที เธอจึงก้าวเท้าเดินไปหาเขาแทน
“เสื้อผ้าหายไปไหนมะม่วง”
“มะม่วงเต้นแล้วมันร้อน ถอดทิ้งไปล่ะ” มะม่วงที่ตอนนี้เหลือเพียงบราตัวบนกับแพนตี้ลายลูกไม้เข้าชุดสีฟ้าอ่อนเดินนวยนาดตรงเข้ามาหาเอสซี่
“ร้อนก็เปิดแอร์จะเปิดพัดลมทำไม”
“หารีโมทแอร์ไม่เจอ”
“สภาพ! ชีวิตนี้หาอะไรเจอบ้างเนี่ยนังตัวแสบ”
“หาพี่เจอไงคะ ว่าที่แฟนในอนาคตของมะม่วง” มะม่วงอาศัยจังหวะที่อีกฝ่ายเผลอพุ่งตัวเข้าไปโอบกอดเขาเอาไว้ ซบหน้าลงที่แผงอกกว้าง พลางหลับตาพริ้มสูดดมเอากลิ่นกายหอมๆ เข้าปอด ยิ่งได้กลิ่นยิ่งอยากกอดเขาไปทั้งคืนเลย
“ถอยออกไปเลยค่ะคนสวย พี่ไม่หลงกลเราอีกแล้ว ออกไปห่างๆ” เอสซี่พยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้หลงกลนังน้องตัวแสบซ้ำอีกเป็นครั้งที่สอง ฝ่ามือหนายกขึ้นดันศีรษะทุยให้ออกห่าง แต่อีกฝ่
