บทที่ 1 บังเอิญเจอ
1555 Words
“นั่นมันน้องมะม่วงไม่ใช่เหรอว่ะ” เอสซี่ หรือเอส อิศรา ที่เดินเข้ามาในคลับ ต้องละสายตาจากโทรศัพท์เงยหน้าขึ้นมองตามที่เซนต์สะกิดบอก
“ทำไมมานั่งคนเดียวว่ะ”
“กูจะรู้เหรอคะคุณเซนต์ กูก็เดินเข้ามาพร้อมมึงป่ะ”
“ชวนน้องเขาไปนั่งด้วยกันดิ นั่งคนเดียวอันตรายจะตาย เห็นสายตาพวกไอ้ซันเดย์ที่แม่งพร้อมจะลากแล้วอดเป็นห่วงน้องไม่ได้”
“…”
เอสซี่เลิกคิ้วขึ้นสูงมองหน้าเพื่อนสนิท มันจะชวนนังน้องไปนั่งด้วย แล้วทำไมไม่ไปชวนเอง จะมาบอกเขาทำเพื่อ อีกอย่างอยากมาเที่ยวคนเดียวเองก็ควรดูแลตัวเองป่ะ ถึงจะเป็นเพื่อนสนิทของแฟนอีเจสซี่ก็เถอะ
“ไปดิไอ้เอส หรือมึงจะยืนให้กูอัญเชิญเกี้ยวมารับเหรอ” เซนต์คะยั้นคะยอไม่หยุด มันเป็นอะไรของมันปกติเคยสนใจความปลอดภัยของผู้หญิงซะที่ไหน
“มึงก็ไปชวนเองดิ ทำไมต้องกู”
“น้องเขาออกจากชอบมึง ไม่เปิดใจให้เด็กมันหน่อยเหรอ”
“ไม่ใช่ไทป์ย่ะ กูไม่ชอบคนพูดมาก ขอผ่านเนอะ”
“ไม่ชอบคนพูดมาก ขอผ่านเนอะ เหอะ! กูจะคอยดูก็แล้วกัน” ว่าจบเซนต์ก็เดินตรงไปที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์ ก่อนจะหยุดเดินกะทันหันเมื่อสายตามองเห็นแผ่นหลังของใครบางคนที่คุ้นเคย
จากนั้นเซนต์ก็เปลี่ยนเส้นทางการเดินแทน ทำให้เอสซี่ที่เดินตามหลังมาไม่ทันมอง เพราะเอาแต่ก้มตอบแชทในโทรศัพท์อยู่ ชนเข้ากับเก้าอี้ตัวสูงด้านหน้า
“อ๊ะ! เจ็บฉิบหาย”
ร่างสูงในชุดสูทสีแดงเพลิงแหวกอกลงไปถึงหน้าท้องลอนแรก พร้อมผ้าพันคอขนสัตว์ผืนไม่หนานักพาดผ่านไหล่กว้างทั้งสองข้าง ริมฝีปากหนาร้องซี๊ดออกมาเสียงดัง พร้อมสายตาคมก้มลงมองปลายเท้าที่ชนเข้ากับฐานเก้าอี้เต็มๆ มันเจ็บแปล๊บจนต้องยกขาข้างนั่นขึ้นมาสะบัดสองสามทีเลย
“พี่เอสซี่” มะม่วง มณฑิรา ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ดวงตาคู่สวยที่เจือความเศร้าหันมองตามเสียง ก่อนจะพบว่าคนที่กำลังร้องโอดโอยไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นหนุ่มฮอตวิศวะที่ใครต่อใครต่างหมายปองรองลงมาจากแฟนของเพื่อนสนิทเธอ
“นั่งขวางทาง”
“หนูเหรอ?” มะม่วงเลิกคิ้วขึ้นสูง เธอกวาดมองเก้าอี้หน้าบาร์อีกหลายตัวที่วางเรียงกันอยู่ ซึ่งตำแหน่งของมันกับตัวที่เธอนั่งแทบไม่ต่างกัน แล้วเธอไปนั่งขวางทางเขาตรงไหน หรือว่าเขาจะเมาแล้ว
“ไม่ใช่น้องแล้วจะเป็นใครได้”
“แต่…” มะม่วงกำลังจะอ้าปากแก้ตัวว่าเก้าอี้มันก็อยู่ที่เดิมของมันตั้งแต่เธอเข้ามา ก็ต้องชะงักปิดปากลงเมื่ออีกฝ่ายตวัดสายตาดุใส่กัน
“แล้วทำไมมาคนเดียวล่ะ น้องแพทคนสวยไปไหน”
“อีแพทติดผัวอยู่ หนูไม่อยากกวนก็เลยมาคนเดียว แล้วพี่เอสซี่ล่ะมาคนเดียวเหรอคะ” มะม่วงกวาดสายตาไปทั่วแต่ก็ไม่พบเพื่อนคนอื่นของรุ่นพี่ต่างคณะสักคน สงสัยจะอยู่ชั้นสองไม่ก็โซนวีไอพีตามเคย
“เปล่า มากับคนอื่นนั่นแหละ แล้วเป็นอะไรถึงมานั่งดื่มคนเดียว…อกหัก?”
“เรียกอกหักได้มั้ยนะ ไม่รู้สิคะ”
“ไปนั่งข้างบนกับคนอื่นๆ ไป”
“เป็นห่วงมะม่วงเหรอคะ แบบนี้เรียกมีใจรึเปล่า”
“น้องมะม่วงมีใจ แต่พี่อาจมีผัวก็ได้นะคะ” เอสซี่กลอกตามองบนใส่รุ่นน้องต่างคณะ
ใช่ว่าเขาไม่ชอบหญิงสาวตรงหน้า แต่ก็อย่างที่บอกเธอไม่ใช่ไทป์ ถึงนังน้องตรงหน้าจะดูร่างเริง สดใส แถมสวย แต่ก็นั่นแหละดูท่าจะดื้อน่าดู ซึ่งนั่นคือสิ่งที่เขาไม่ชอบสักเท่าไร เห็นเขาปล่อยจอยหยอกเล่นก็ใช่ว่าจะคิดจริงจังด้วยหรอกนะ
“ชิ! เมื่อไรมะม่วงจะมีผัวกับคนอื่นบาง อิจฉาคนมีคู่” มะม่วงถอนหายใจหนักๆ พลางกวาดสายตามองไปทั่วคลับที่เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวยามราตรี ก่อนจะมาหยุดยังสายตาดุที่จ้องมองมาทางเธอ
“ไปได้ยังจ๊ะ พี่ไม่มีเวลามายืนรอน้องทั้งคืนนะ”
“ปากร้ายจังเลยนะคะ ผิดกับตอนที่อยู่กับเพื่อน คีพลุคหลอกตารึไง” มะม่วงเดินตามหลังเอสซี่ไป ระหว่างทางเธอก็มองตามแผ่นหลังกว้างหน้าซบ พร้อมเสียงเล็กบ่นพึมพำออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“พี่ๆ สวัสดีค่ะ” มะม่วงฉีกยิ้มสดใสตามแบบฉบับของเธอที่มีให้ทุกคน แม้ตอนนี้หัวใจอันบอบบางของเธอจะแอบบอบช้ำหน่อยๆ ก็เถอะ
“ครับ” เสียงรุ่นพี่ต่างคณะอีกสองคนที่นั่งอยู่ก่อนในห้องเอ่ยตอบพร้อมพยักหน้าให้อย่างเป็นมิตร แต่ก็นั่นแหละ ไม่ว่าจะเจอกี่ครั้งเธอก็แอบกลัวสองคนนั้นอยู่ดีเหมือนพวกเขามีรังสีความน่ากลัวบางอย่างแผ่ออกมา ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งรู้สึกอันตรายแปลกๆ เธอเลยเลือกนั่งโซฟาตัวเดียวกับเอสซี่แทน
“ไปนั่งข้างไอ้ไนท์สิ โซฟาตัวนี้มันเล็ก” เอสซี่เอ่ยบอก เขานั่งโซฟาตัวที่นั่งได้สองคน ผิดกับไนท์ที่นั่งโซฟาตัวยาวอยู่
“มะม่วงขอนั่งด้วย ไม่เบียดพี่เอสซี่หรอกค่ะ”
“กลัวไอ้ไนท์เหรอ” เอสซี่เห็นท่าทางของนังน้องที่มองเพื่อนสนิทก็ไม่แปลกที่จะกลัว ทั้งไอ้ไนท์และไอ้คิงส์มันสองคนหน้านิ่งจนใครๆ ก็ไม่อยากเข้าใกล้ นี่ถ้าเขาไม่ถูกจับให้อยู่กลุ่มเดียวกันตอนรับน้องก็อย่าหวังว่าเขาจะเป็นเพื่อนกับพวกมัน
“ป…เปล่า มะม่วงจะกลัวเพื่อนพี่ทำไม” มะม่วงฉีกยิ้มกลบเกลื่อนความกลัวไว้ในใจ
“พี่เอสซื้อผ้าคลุมมาจากไหนเหรอคะ นุ่มจัง”
“สั่งมาจากนอกนะ”
“แล้วไม่ร้อนเหรอ หนูเห็นพี่ชอบใส่แบบนี้ไปมหาลัยด้วย” มะม่วงที่อยากทำลายความเกร็งของตัวเองเอ่ยชวนคนข้างกายคุยไปเรื่อย ก็ดีเหมือนกันที่มีเพื่อนคุยอย่างน้อยก็มีช่วงเวลาให้ตัวเองไม่คิดมาก
“เรียนห้องแอร์เอาไรมาร้อนค่ะน้องมะม่วง”
“ก็จริง มะม่วงยังเอาเสื้อแขนยาวมาด้วยเลยทุกวัน” ว่าจบเธอก็ยกแก้วเหล้าที่ไนท์ชงยื่นมาให้ดื่ม โดยที่เธอไม่ได้สั่งแต่เพราะอีกฝ่ายนั่งอยู่ข้างถังน้ำแข็งและขวดเหล้าจึงต้องชงเหล้าให้เธออย่างช่วยไม่ได้
“อึก! อร่อยจัง”
“ลิ้นมีปัญหาเหรอคะคนสวย เหล้าออกจากขมเอาอะไรมาอร่อย”
“อร่อยจริงๆ นะ ของหนูไม่ขมเลยสักนิด ไม่เชื่อพี่เอสลองชิมดูสิ แต่ถ้าพี่คิดว่ามันขมพี่ชิมหนูก็ได้นะ มะม่วงลูกนี้หวานเจี๊ยบ”
“…” เอสซี่กะพริบตามองมะม่วงที่ฉีกยิ้มให้เขาหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า
เหล้าแก้วเดียวทำนังน้องนี่เพี้ยนไปแล้วรึไง นอกซะจากจะเป็นคนคออ่อนหรือไม่ก็…
“อีไนท์!! ใส่อะไรลงไปในแก้วเหล้า”
“กูเปล่านะ…แค่กลัวน้องเขาขมนะ พอดีเหล้าหกไปครึ่งแก้วเลยใส่ลูกอมไปให้ด้วย” ไนท์เอ่ยตอบเสียงเรียบ ความผิดที่เขาเทสัดส่วนเหล้ามากเกินไปลงในแก้วให้รุ่นน้องไม่ทำให้เขาสะทกสะท้านแถมแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ราวกับเป็นเรื่องธรรมดา
“เด็กมันคออ่อนรึเปล่าก็ไม่รู้ มึงเล่นครึ่งแก้วเลยเหรอ”
“มันหลุดมือเหอะ กูตั้งใจซะที่ไหน”
“พี่เอสซี่ขา”
“ฉิบหายแล้วไง อีเวรไนท์” เป็นอย่างที่เอสซี่คิดไม่ผิดว่านังน้องนี่เป็นคนคออ่อน
เขาหันไปเถียงกับไนท์ครู่เดียวแก้วเหล้าก็ถูกยกขึ้นดื่มจนหมด ตามด้วยแก้มทั้งสองข้างที่แดงระเรื่อขึ้น พร้อมสายตาฉ่ำเยิ้มมองมาทางเขา ไม่พอแม่คุณยังสอดแขนทั้งสองข้างคล้องเข้าที่แขนของเขาแล้วเอียงคอซบลงที่ไหล่พลางถูไถแก้มไปมาเชิงออดอ้อนเหมือนลูกแมว
“น้องมะม่วงถูนิดเดียว ไม่ทำให้มึงคันหรอกน๊า ทำมาสะดีดสะดิ้งไปได้ เห็นหยอดกันไปกันมากูนึกว่ามึงชอบเด็กมันซะอีก” ไนท์เอ่ยบอกพลางขยิบตาหนึ่งข้างพร้อมส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาทางเอสซี่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันเป็นแผนแกล้งกันชัดๆ
“พี่เอสขา” เสียงเรียกหวานที่ทั้งยานและยั่วยวนในเวลาเดียวกันดังขึ้น มะม่วงเงยหน้าขึ้นมองรุ่นพี่ต่างคณะ ริมฝีปากชุ่มฉ่ำแวววาวน่าจุ๊บของเขา ทำคนมองอย่างเธออยากขยับปากเข้าแนบชิดอย่างบอกไม่ถูก หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว ลมหายใจร้อนเป่ารดลำคอขาว พลางสูดดมเอากลิ่นกายหอมหวานของอีกฝ่ายเข้าไปเต็มปอด
“หยุดนะ! นังน้องมะม่วง” ฝ่ามือหนาผลักใบหน้าสวยที่กำลังขยับเข้ามาเรื่อยๆ ออก ตวัดสายตาดุใส่นังน้องที่ทำปากคว่ำหน้าบึ้งตึงเพราะถูกขัดใจ
- Writer
