“พี่ไนท์มะม่วงมีอีกเรื่องอยากจะถาม ความเชื่อเรื่องลูบเกียร์มันมีจริงรึเปล่า” มะม่วงยังคงยืนคุยกับรุ่นพี่หนุ่มต่อ ไม่ได้สนใจเสียงแหลมของคนที่ออกจากร้านชาบูมาตามสักนิด
“ไม่รู้สิ น้องมะม่วงไปลูบมาแล้วไม่ใช่รึไง เดี๋ยวก็ได้”
“จริงครับน้องมะม่วง เดี๋ยวหมามันก็เลิกหวงตัว” เซนต์ที่เดินตามมาได้ยินเข้าจึงเอ่ยบอก เขากับคิงส์ขับตามมาทีหลังเพราะต้องแวะเอาของที่ร้านอะไหล่ก่อนจึงทำให้มาช้า
“หมาไหนคะ”
“ก็หมา…”
“ไอ้เซนต์มึงก็พูดไป น้องมะม่วงเขาเมาจนจำอะไรไม่ได้สักอย่าง พูดมั่วๆ ออกไปหมามันอาจจะกระโดดกัดคอมึงเอาได้นะ” ไนท์พาดแขนผ่านไหล่ของเซนต์ ก่อนทั้งคู่จะยิ้มกรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ใส่กัน ท่าทางของพวกเขามันทำให้เธออยากใส่ใจไป แต่ก็ไม่กล้าพอที่จะถามออกไป
“ไปกันเถอะ เดินไหวไหมน้องมะม่วง” ไนท์หันไปถามรุ่นน้องสาว
“พวกพี่เข้าไปก่อนเลยค่ะ เดี๋ยวมะม่วงเดินตามไป”
“พี่ให้ยืมแขนควงเอาไหมครับ” เซนต์เสนอขึ้น
