@มหาวิทยาลัย
“หอบขนมมาเต็มทุกวันเลยนะแก” แพทเอ่ยแซวเพื่อนสาวที่ทุกวันในมือต้องมีถุงขนมปังไม่ก็พวกหมูปิ้งติดมือมาทุกครั้ง
“อย่าให้พูดเลยแก เมื่อกี้ฉันเพิ่งไปแย่งหมูปิ้งชุดสุดท้ายกับรุ่นพี่สถาปัตย์มา หล่อวัวตายควายล้มแต่ปากอย่างกับหมาจรจัดหน้าวัด”
“แรงมากคุณน้า” แพทหัวเราะคิกคัก อรรถรสในการเล่าเรื่องของมะม่วงยิ่งกว่าดูการแสดงละครเวทีซะอีก ยิ่งท่าทางออกมาทางสีหน้าบอกได้คำเดียวเลยว่าอารมณ์มาเต็ม
“ไม่แรงเลยแม่ ถ้าแกอยู่ตรงนั้นด้วยนะ หึ! บอกเลยว่ามีวางมวย”
“หาพวกรึไง”
“ก็แกมันมือตบเหรียญทอง ฉันก็ต้องพึ่งพาเป็นธรรมดา”
“ไม่เอาหรอก ขืนพี่เจสรู้ว่าฉันไปมีเรื่องกับคนอื่นได้โดนลงโทษหนักแน่ ขนาดฉันหึงเขากับบรรดาเด็กเก่า แทนที่ฉันจะเป็นฝ่ายโดนง้อ แต่เปล่าเลยค่ะ สภาพถูกง้อของฉันคือขาสั่นลงจากเตียงแทบจะคลาน” แค่พูดแพทก็รู้สึกขาสั่น ใช่ว่าจะไม่ชอบแต่เธอชอบมากต่างหากล่ะ บางครั้งเธอก็แกล้งงอนเล่น
