บทที่ 2
908 Words
ใต้อาณัติอัศวิน บทที่ 2
"แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไงล่ะคะ"
"เรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลาหน่อย"
"ใช้เวลานานไหมคะ"
"คุณรีบไหมล่ะ"
ถามมาได้ว่ารีบไหม แล้วจะรอให้คนอื่นคาบไปก่อนหรือไง
"เอาแบบนี้แล้วกัน พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันจะชวนไอ้ธีร์ไปดื่มที่อัศวินยามค่ำคืน" อัศวินยามค่ำคืนก็คือชื่อสถานบันเทิงของอัศวิน
"คุณจะให้ฉันไปที่นั่นเหรอคะ"
"ถ้าเธออยากให้ช่วยก็ต้องไปที่นั่นสิ"
"ฉันไม่ชอบเที่ยวกลางคืน"
"ตอนนี้เธอทำงานอะไรอยู่"
"ก็ทั่วไปค่ะ"
"อ๋อฉันได้ยินไอ้ธีร์พูดว่าเธอเป็นพริตตี้เหรอ"
"คุณกันต์ธีร์พูดถึงฉันหรือคะ?" ได้ยินว่าเขาพูดถึงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเลย
"ฉันก็แอบถามเกริ่นๆ อยากรู้ว่ามันสนใจเธอไหม"
"แล้วยังไงต่อคะ"
"ถ้าเธอยังไม่มีงานทำเป็นหลักเป็นแหล่งงั้นไปทำที่อัศวินยามค่ำคืนไหมล่ะ เดี๋ยวฉันหางานให้ทำ จะได้ใกล้ชิดกับไอ้ธีร์ไง"
"คุณธีร์ไปเที่ยวที่นั่นบ่อยหรือคะ"
"ก็ทุกครั้งที่มันอยากดื่ม"
"ตกลงค่ะ แต่ฉันยังมีงานนอกอยู่" เพราะเธอรับงานพริตตี้ไว้อีกหลายที่
"ก็ไม่เห็นเป็นไร วันไหนติดงานก็ไปทำก่อน" ที่จริงไม่มีแบบนี้หรอกแต่สำหรับเธอพิเศษหน่อย ขอให้ได้ชิมก่อนเถอะอย่างอื่นค่อยว่ากันอีกที
"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันแบ่งเวลาเอง" มีคนจะช่วยทำไมเธอจะไม่รีบคว้าโอกาสนี้ไว้ล่ะ เธออาจจะรับงานพริตตี้แค่ตอนกลางวัน กลางคืนก็ไปทำงานที่อัศวินยามค่ำคืน แถมได้เงินสองต่อด้วย
แต่เขาจะมองเราเป็นผู้หญิงยังไงเนี่ย เห็นว่าอีกฝ่ายยื่นข้อเสนอมาจะช่วยเรื่องนี้ ลืมนึกเลยว่าอัศวินอาจมองเธอเป็นผู้หญิงไม่ดี แต่ก็ช่างเถอะเขาเป็นคนยื่นข้อเสนอมาเอง ถ้าเราไม่ดีเขาก็ไม่ดีเหมือนกันนั่นแหละ
ตอนที่ญาดากำลังคิดอยู่ ถ้าเธอมองสายตาของอัศวินสักนิดก็จะเห็นความเจ้าเล่ห์ที่แฝงอยู่ในแววตานั้น ไม่เคยต้องทำอะไรแบบนี้แต่มันก็สนุกดีนะ เขาขอก่อนแล้วกันเดี๋ยวจะยกเธอคืนให้เพื่อน
เพราะผู้หญิงสมัยนี้ส่วนมากไม่หวงเนื้อหวงตัวอยู่แล้วยิ่งเป็นพริตตี้ใส่ชุดโชว์เนื้อหนังมังสาก็คงจะผ่านมาไม่ใช่น้อย
จะว่าไปนอกจากหน้าตาดีหุ่นของเธอก็ดีมากด้วย อยากเห็นตอนที่ใส่ชุดพริตตี้แล้วสิ
"ญาดา"
"เจ้าขา" ตอนที่กำลังคุยกับอัศวินอยู่ได้ยินเสียงเพื่อนเรียกญาดาเลยหันไป
"ฉันนึกว่าเธอจะไม่มาส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาว ไม่เห็นเข้าไปข้างใน"
"ฉันกำลังคุยกับคุณอัศวินอยู่"
"คุยอะไรกันเหรอ"
"ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่ข้างในเสร็จพิธีกันหรือยัง"
"ตอนนี้กำลังขึ้นไปส่งเจ้าบ่าวเจ้าสาวบนห้องหอ ว่าแต่แกจะกลับยังไง ให้รถที่บ้านไปส่งไหม" จันทร์เจ้าขาก็คือเพื่อนรักของญาดา ทั้งสองเคยฝ่าฟันอุปสรรคทั้งทุกข์และสุขร่วมกันมา และตอนนี้จันทร์เจ้าขาก็ได้ดิบได้ดีเป็นถึงภรรยาของคุณหมอพังคี และงานแต่งวันนี้ก็เป็นงานแต่งของพี่ชายหมอพังคีนั่นคือคุณหมอเพทาย (เรื่องของจันทร์เจ้าขาอยู่ในเรื่องใต้อาณัติหมอพังคีนะคะ)
"ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวฉันจะไปส่งคุณญาดาเอง"
"คุณอัศวินจะไปส่งเพื่อนฉันเหรอคะ?" เธอไม่เห็นรู้เลยว่าอัศวินสนิทกับญาดาจนถึงขั้นนี้
"เดี๋ยวฉันให้คุณอัศวินไปส่ง"
"ถ้างั้นฝากด้วยนะคะคุณอัศวิน" จันทร์เจ้าขาชักจะเป็นห่วงเพื่อนแล้วสิ เพราะอัศวินไม่ธรรมดาเลย
"กลับกันตอนนี้เลยไหม" หลังจากที่จันทร์เจ้าขาเข้าไปแล้วอัศวินก็หันมาถามญาดา
ญาดาเหมือนสองจิตสองใจ เพราะกันต์ธีร์ยังอยู่ข้างใน
"ไอ้ธีร์มันสนิทกับบ้านนี้มากมันคงไม่กลับง่ายๆ หรอก บางทีอาจจะค้างที่นี่เลยมั้ง" ที่จริงอัศวินก็รู้จักบ้านคุณหมอจากกันต์ธีร์ เพราะกันต์ธีร์เป็นเพื่อนรักของหมอพังคี
ส่วนมะนาวนอนอยู่ที่นี่อยู่แล้วเพราะเป็นเพื่อนของมินนี่ เธอมาจากทางภาคเหนือตอนที่มินนี่เข้าโรงพยาบาลมะนาวมาอยู่ดูแล และมะนาวคิดว่าจะยังไม่กลับ จบงานแต่งเธอก็จะไปทำงานที่อัศวินยามค่ำคืนก่อน เพราะอัศวินเป็นหุ้นส่วนคลับทางภาคเหนือที่เธอทำงานอยู่
"บ้านเราอยู่ที่ไหนล่ะ" อัศวินถามขณะที่ขับรถออกมา
"คุณอัศวินส่งฉันหน้าปากซอยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันเรียกรถไปเอง"
"จะทำแบบนั้นได้ยังไง ไม่เห็นหรือว่าเจ้าขาฝากเธอไว้กับฉัน"
ญาดาไม่อยากให้อัศวินไปเห็นบ้านของเธอเลย แต่ในเมื่ออีกฝ่ายจะไปส่งเธอเลยบอกซอยบ้าน
"นี่บ้านของเธอเหรอ"
"ใช่ค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง" กล่าวคำขอบคุณแล้วญาดาก็เดินเข้าบ้าน
ส่วนอัศวินมองตามเธอเข้าไป บ้านหลังนี้เล็กมากอยู่เข้าไปได้ยังไงเนี่ย แต่จะว่าไปแบบนี้ก็ดีเหมือนกันน่าจะง่ายหน่อย
- Writer
