“โธ่เอ๊ย! นึกว่าเรื่องอะไร พี่ไม่ได้นอนกับปลามาหรอกให้ตายสิ ถ้านอนป่านนี้ยังไม่กลับหรอก เช้านู่นแหละ แล้วดูพี่นะ เห็นไหม ว่าพี่กำลังจะตายอยู่แล้ว พี่คิดถึงแต่อัน ขนาดโดนเล่นงานหนัก ก็ยังหอบสังขารมาจนถึงบ้านได้ทำไมอันไม่ยอมพี่ดีๆ นะ ปัดโธ่โว้ย!!” เขาผละออกห่างพร้อมกับหอบหายใจ หน้าตาแดงก่ำ เส้นเลือดปูดโปนไปทั้งตัว ราวกับว่าเขากำลังปริแตก อันธิตางงงัน ไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดออกมาหรอก รับรู้เพียงคำตอบว่าไม่ได้นอนกับปาริสาแค่นั้น! ความโกรธจึงผ่อนคลาย ความดีใจแทนที่
“แล้ว... พี่ดิศเป็นอะไร ทำไม…” พูดได้แค่นั้นร่างกำยำก็ทาบทับร่างงามอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งท่อนขาเรียวงามที่ถูกจับแยกจากกันจนหญิงสาวตกใจ “พี่ดิศ!”
“ไม่ทันแล้วอัน ขอพี่เถอะนะ ไม่อย่างนั้นพี่ต้องขาดใจตายแน่!”
สิ้นเสียงคำรามต่ำในลำคอ ความแข็งขึงของบุรุษเพศก็แนบชิดลงกระแซะกลีบกุหลาบชั้นใน ทำให้คนที่ยังคงพยายามต่อต้านสะท้านไปทั้งร่าง ก
