อันธิตาสูดลมหายใจเป็นเสียงสะอื้น น้ำตาที่รินไหลราวก๊อกแตกหายไปแล้ว เหลือเพียงสัมผัสแนบชิดที่เร้าอารมณ์และความต้องการในส่วนลึกให้ตื่นจากความสงบในชีวิตที่ผ่านมา ร่างงามผวาเยือก เมื่อยามส่วนสาวถูกประโลมเร้า เรียวขางามทั้งขาขยับไปมาอย่างไม่อาจอยู่เฉย กายงามบิดส่าย เสียงหวานครางกระเส่า เรียกร้องให้คนที่โถมทับเบื้องบนผละห่างด้วยความร้อนรน ปลดพันธนาการออกจากกายจนไม่เหลือสิ่งใดนอกจากเนื้อแท้ของชายชาตรี!
ร่างใหญ่โตเคลื่อนกลับมาหาร่างหอมละมุนนุ่มนวลอีกครั้งตามความเรียกร้องของหัวใจ สัมผัสจากเนื้อแท้ของชายหนุ่มที่แนบชิดกายสาวทำให้อันธิตาสะท้านเยือก สติที่ลืมเลือนไปว่าหล่อนโกรธ เสียใจ น้อยใจและขยะแขยงสิ่งที่เขาทำ เริ่มกลับคืน ร่างบางเริ่มดิ้นพร้อมกับเสียงร้องห้ามปรามเพราะความกลัว
“หยุดนะ ไม่เอา พี่ดิศ อย่าอืมม...” ริมฝีปากเต็มอิ่มที่บวมเจ่อเพราะจุมพิตกระด้างถูกปิดอีกครั้ง พร้อมกับร่างกายที่ถูกฟอนเฟ้น
