นามิกำลังนั่งทานอาหารอยู่กับอายที่โรงอาหารก็ต้องตกใจเพราะอยู่ ๆ ก็มีคนมาจับหัวเธอโยกไปมาจนทำให้เธอต้องเงยหน้าขึ้นไปเตรียมจะด่าแต่พอเห็นว่าเป็นโปรดก็เปลี่ยนเป็นยิ้มหวานให้แทน
“อ๊ะ!! พี่โปรด”
“หิวมากหรือไงก้มหน้าก้มตากินไม่สนโลกเลย”
“หิวค่ะ หิวมาก”
“หึ” โปรดเค้นเสียงในลำคอออกมาด้วยความชอบใจพร้อมกับนั่งลงข้างนามิแล้วหันไปทางครามกับสิงห์ที่ยังยืนอยู่เพราะมัวแต่ทักทายสองสาว
“ไอ้ครามซื้อข้าวมาเผื่อกูด้วย”
“อ้าว!! ไอ้ห่า ว่าแต่มึงจะกินอะไร”
“เหมือนมึงแหละ”
“เออ ๆ ได้”
“สวัสดีค่ะพี่คราม พี่สิงห์” นามิไม่ลืมจะหันไปทักทายเพื่อนทั้งสองของโปรดที่ยืนอยู่ด้วยรอยยิ้มพร้อมกับได้รอยยิ้มของครามกลับมาส่วนสิงห์ก็แค่พยักหน้าไม่ได้ยิ้ม
“สวัสดีครับน้องนามิ น้องอาย”
“สวัสดีค่ะพี่ ๆ”
“ครับ ไปกันไอ้สิงห์” ครามคว้าคอสิงห์ที่ยืนอยู่ให้เดินออกไปซื้ออาหารและน้ำด้วยกัน ถ้าให้เขาไปซื้อคนเดียวคงต้องเดินหลายรอบ
