หลังจากอายเดินแยกออกไปโปรดก็หันกลับมามองสำรวจร่างกายของนามิอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง ยิ่งเห็นรอยแดงบนแก้มของเธอก็ยิ่งโมโห เห็นทีเขาคงปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปไม่ได้แล้ว โปรดสัมผัสรอยแดงบนใบหน้าของนามิเบา ๆ ด้วยความรู้สึกผิดที่วิ่งเข้าหา
“เจ็บมากไหม”
“ไม่ค่ะ”
“พี่ขอโทษที่เป็นต้นเหตุให้นามิต้องเจ็บตัว”
“มันไม่ใช่ความผิดของพี่โปรดเลย คนพวกนั้นมโนไปเอง แล้วก็หาข้ออ้างเพื่อมาระรานคนอื่น”
“แต่...”
“พี่โปรดอย่าคิดมากเลยนะคะ นามิไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”
“นามิ”
“คะ!?” โปรดมองเข้าไปในดวงตากลมโตของนามิก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมั่นคง เขาอยากมีสถานะที่ชัดเจนพอที่จะปกป้องเธอจากอันตรายทุกอย่างได้ เขาไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยแบบครั้งก่อนที่พี่ปอนด์พี่สาวเขาต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องเขา แต่ครั้งนี้เขาจะเป็นคนปกป้องคนที่เขารักด้วยตัวเองให้ได้
“คบกับพี่นะ”
“!?” นามิที่ได้ยินคำพูดที่ออกมาจากป
