Erom's Obsession (OS#1)

Chapter 4

"Love, sorry na... Promise, I'll behave." niyakap niya ako mula sa likod habang nagluluto ako. Ganito ugali niya tuwing alam niyang ako na ang galit sa kanya.

"Stop pestering me, Verom." maawtoridad na saad ko rito.

"I won't... not until you'll say, you are not mad anymore." napabuga naman ako ng hangin dahil sa inasal niya.

"Okay... okay... I'm not---- mad." saad ko rito. He still does not let his arms off. Bagkus mas pinulot niyo ang braso sa bewang ko.

"You are still mad... I feel it." maliit na boses nito. Hindi na ako natutuwa sa inaasal niyo.

"Naasar na ako sayo. Tatangalin mo ba iyang braso mo sa'kin o ibubuhos ko itong niluluto ko sayo."galit kong saad rito.

Para talaga siyang bata, na kung hindi nakuha ang gusto ay magmamaktol. Lumuwag naman ang pagkakahawak niya sa'kin. Pero rinig ko ang bigat ng paghinga niya, bago siya kumalas sa pagkakayakap sa'kin hinalikan nito ang batok ko.

"Ang sungit mo naman." saad nito.

Nangiwi naman ako sa sinabi niya. "Pakialam mo!" saad ko rito.

Tuluyan ako lumayo sa kanya at baka kung hindi ako makapagpigil ingudngod ko siya sa niluluto ko ng magtino. Nakabantay lang siya sa loob ng kitchen, kahit naiirita ako sa presensya. Hinayaan ko na lang dahil kung magkataon hahaba-haba na naman ang usapan.

Tahimik kaming dalawa habang kumakain. Kasi wala ako na mood kausapin siya.

"Pinapunta tayo ni Mamita sa Ilocos sa sabado." napatingin naman ako dahil sa sinabi niya.

"Bakit?" simpleng saad ko rito.

"She wants to talk to us." napatango na lamang ako sa sinabi niya.

Matapos noon, muling namayapa ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Hindi na niya ako kinulit kausap siya. Siya ang nagpresintang maghugas ng pinggan. Hinayaan ko na lang siya.

Nag-ayos na ako dahil papasok pa ako sa trabaho. Binilisan ko ang kilos para hindi na niya akong kulitin na sumabay sa kanya. Dahan dahan akong bumaba sa hagdanan.

I open the door slowly. Pero---- laking gulat ko na nasa harapan na siya.

Nakakunot ang noo nito. "What are you doing, Babe?" umayos ako ng tayo, at akmang lalagpasan ko siya ng hawakan niya ang braso ko.

"Don't use your car. Sa kotse ko na tayo sumakay." tinaasan ko siya ng kilay.

"Paano kung ayaw ko?" mataray kong saad rito.

He just smirks. "If you don't like----"nilapit nito ang bibig sa tenga ko. "sa'kin ka na lang sumakay." his breath brings volts of electricity.

Sinuntok ko naman ang sikmura niya. Medyo napadaing ako dahil matigas ito.

"Pervert!" galit kong saad dito.

Pero tumawa lang ito ng malakas. "Pikon mo naman." tinanggal naman nito ang pagkakahawak sa braso at inakbayan ako.

"Huwag mo nga akong akbayan." usal ko rito.

"Ayoko." saad nito sa'kin. I just sigh. "Galit ka pa din sa'kin." nilingon ko ito.

He pouted. "Hindi ka cute. Kaya tumigil ka mag-pout." bwelta ko rito.

I heard his chuckles. "You're right, Babe. I'm not cute---- because I'm damn handsome." he said proudly.

Napangiwi naman ako sa sinabi nito. "Hambog!" saad ko rito.

Matapos noon, tinanggal ko ang braso nito na naakbay sa'kin. Bahagya itong natawa. He really loves teasing me. Ang sarap niyang yakapin sa leeg hanggang magviolet siya.

The whole time no one tries to talk. Kaya pasalamat ko dahil kung bumuka bibig niya, baka busalan ko siya.

Pagkarating namin, I didn't wait for him to open the door. Tuloy-tuloy lang pagpasok ko sa company. Hindi ko na siya hinintay, pero alam kong nakasunod siya sa'kin.

"Okay na kayo ni Sir?" napaangat naman ang tingin ko kay Chel.

Napataas naman ako ng kilay. "Okay naman kami." saad ko rito.

Muli kong binalik ang tingin ko sa ginagawa ko. "Okay ba talaga? Halos linggo din kayong hindi sabay pumasok ni Sir. At iba ngayon aura ni Sir, hindi na intimidating." saad nito.

Hindi ko maiwasan mapangiwi sa sinabi niya. Since I work here, sabay kaming pumasok, lalo na at nasa isang bubong lang naman kami nakatira.

"Go back to work, Chel." saad ko rito. She chuckles.

Mabuti na lang din at umalis na siya. Kasi alam kong mangungulit lang siya. Ayoko pa naman ng istorbo ngayon dahil wala akong matatapos na trabaho kung nagkataon.

I'm almost done, when someone calls my name.

"Erin." a masculine voice.

Pinagpatuloy ko ang pagtitipa at hindi ko siya binalingan ng pansin.

"What?" walang buhay kong saad rito.

"Bakit hindi mo ko pinapansin? Magkaaway ba kayo?" napaangat naman tingin ko sa kanya.

He wears a smile, pero inirapan ko ito. "Kung itatanong mo si Erom nandyan sa loob ng opisina niya... Pwede ba huwag mo kong inisin ngayon." mataray kong saad rito.

Napatawa naman ito sa'kin. "Bakit ba ang sungit niyong mga babae?" mahinang saad nito.

Napataas naman kilay ko dahil doon. "I heard you, Dylan." seryosong saad ko rito.

Narinig ko naman ang mabilis na yapak nitong papalayo sa'kin. Pare-parehas na lang silang magkakaibigan, matitindi ang sapak sa utak.

Kahit ganoon ang mga ugali nila. They are well-known in the business world.

"Ang gwapo talaga ni Sir Dylan 'no." kinikilig na saad ni Chel sa'kin.

Inaya niya kasi akong maglunch. Sumama na ko dahil ayokong makasabay ang sinto-sinto na iyon.

"Anong gwapo doon?" saad ko rito.

"Grabe ka naman... Hindi mo nakikita ang mukha niya--- siguro kung ganoon ang makikita ko paggising ko ng umaga." napaubo naman ako sa sinabi niya.

I didn't even get them, they are all crazy. Sabagay, they are all damn beautiful handsome men. Kaya madaming handang magpawasak ng matres para lang sa kanila. Pero para sa'kin, immune na ko sa mukha nila.

"Itigil mo na iyang pagpapantasya mo sa kanila masisira lang buhay mo." saad ko rito.

Pero natawa ito. "Okay lang iyon--- handa naman akong magpawasak basta siya." halos mabilaukan ako sa sinabi ni Chel.

Napatingin ako rito. Ang lawak ng ngiti nito habang kinikilig. Malala na ito, kailangan na niyang magpatingin.

Halos hindi ko kinakaya ang mga sinasabi ni Chel. Parang maduduwal ako sa dumi ng mga sinasabi niya. She is a really crazy woman. Parang nakahinga ako ng maluwag ng makatapos kaming kumain.

"Why didn't you even call me?" maktol nito sa'kin.

I saw him in my peripheral vision getting a chair. He sat beside me. "Bumalik ka na doon sa office mo. Nagpadala na ko ng lunch mo doon." saad ko rito.

Hindi ko siya binigyan ng tingin, dahil busy ako sa pagtitipa. "I can't eat without you." saad nito sa'kin

Niyakap nito ang bewang ko at sumiksik sa likudan ko. He is really too clingy. Madalas hindi niya nilulugar kaya, napagkakamalan kaming magjowa. At minsan may nagmemessage sa'kin, kung anong meron kami ni Verom? Kaya sakit sa ulo itong lalaki na ito.

"Anong gusto mo subuan pa kita?" galit kong saad rito.

"Yes, I would love that--- you feed me." mahinang saad nito sa'kin.

Napabuga naman ako ng hangin at huminto sa pagtitipa. Hindi ito titigil hanggat um-oo ako sa gusto niya.

"Matanda ka na. Kumain ka na doon. At lumayo ka nga sa'kin baka may makakita na naman sa'tin. Ano na naman isipin nila." saway ko dito.

Pero humigpit lang lalo ang pagkakayakap niya. "Dito lang ako... I told you I can't eat without you."maktol nito.

Ang sarap niyang ihampas pader. "Ewan ko sayo, Verom... halika na nga--- baka hindi ako makapagtimpi masakal kita." inis kong saad rito.

Parang siyang batang tuwang tuwa na napagbigyan sa gusto. Kaya hindi ko maiwasan mapailing dahil sa pinaggawa niya. Sinamahan ko siyang kumain, pero hindi ko siya sinubuan.

Ang tagal niyang kumain, talagang sinasadya niyang bagalan. Talaga naman! Ang dami ko pang dapat ayusin. Halos antukin na kong pinanunuod siyang kumain, matapos noon, bumalik na ko sa work ko para matapos ko siya ngayon.

"Ilang araw ba tayo doon kila Mamita?" saad ko rito habang inaayos ang mga gamit na dadalhin na'min bukas.

I saw him sitting at the side of the bed. "Maybe two days, Babe. Don't bring too much clothes." tumango naman ako rito.

"Okay.. let's share in one bag." saad ko rito.

He is just watching me preparing our things. Iilang pares lang ng damit ko dahil hindi naman kami katagalan doon.

"Let me help you." umiling ako rito.

"Huwag na." saad ko rito.

I stretched my arms when I'm done. It's 11 pm in the evening. Kaya pala nakakaramdam na din ako ng antok. Paglingon ko, nakita ko siya nakahiga na at nakapikit na.

He might fall if he moves a little. Kaya marahan ko siyang tinapik para gisingin.

"Erom.." mahinang saad ko rito. I just heard his groan. "Wake up. Mahuhulog ka paggumalaw ka." saad ko rito.

He is still in that position. Ilang beses ko siyang tinapik pero he wasn't reponse. Ito talagang lalaki na ito, ayaw na naman makita.

"Verom!" medyo tumaas na boses ko.

Pero laging gulat ko ng hilahin ako nito. I landed on his top, mabilis itong tumagilid sa kabilang side. I can't help not to scream.

"Ano ka ba!" sigaw ko dito. At hinampas ko ang balikat nito.

"Babe, don't shout--- I'm not yet doing things might you scream." his voice is a little bit husky.

"Puro ka kalibugan talaga." galit na saad ko rito.

He just laughed up at his lung. He pressed his face at my chest. "You can't blame me... I'm with you, you'll make my desires alive." his sweet voice makes me feel unconscious.

Parang umakyat ang dugo ko sa mukha dahil sa mga sinasabi niya. I know he will hear the beats of my heart.

______________________________________

don't forget to vote and follow me for more updates.

HAPPY READING KAWETNESS ❤️