Tek Gecelik İtaatkar +21

Emanet

DİCLE

Babamla odadaydık. Annemin sesini duyuyordum. Mirana abiye ‘Kızımın namusunu temizleyeceksin. Hemen onunla evleneceksin’ dedi.

Baran ve annem dışarıda Mirana abiye bağırıyorlardı. Onun suçu olduğunu söylüyorlardı.

Herkes odadan çıkınca babam, Ferzan Bey, yanıma geldi. Yüzüm yerde eğikti. Benimle konuşmaya başladı.

Babam bize değer veren bir babaydı. Böyle bir olayda bile sakin kalıp doğru kararlar vermesini bilirdi.

Babam ‘kızım bu işin aslı nedir? Miran Ela’yı seviyor sana bakmaz. bu yaşanlar nedir?’ Diye sordu.

Babam az önce olan her şeyi başından sonuna kadar hızla anlattım.

Babam düşündü ve ‘ her şeyin yanlış anlaşılma olduğunu söyleyeceğim. Senin hatandan kaynaklı olduğunu söyleyeceğim yoksa Atabeyler annenin bunları yapan şahıs olduğunu öğrenirse mahvoluruz’ dedi.

Mecburen kabul ettim.

Bu sırada dışarıda silah ateşlendi. ‘Susun’ diye biri bağırdı.

Miran abi ‘Herkes beni dinlesin. Ben odaya silahımı almaya girdim biliyorsunuz. Silahımı koyduğum yerde bulamadım. Yere düştü düşüncesiyle eğilip baktığım sırada kafama darbe aldım. Sonrasını hatırlamıyorum. Uyandığımda siz geldiniz’ dedi.

Annem ‘Yalan söylüyorsun. Duydum ben kızımın namusuna leke sürdün. Onunla evleneceksin’ dedi.

Miran abi ‘Kafama sen mi vurdun? Beni bayıltan sen misin’ dedi.

Üzerime odadaki kıyafetlerimi giydim. Babam ile birlikte odadan çıktı.

Babam ‘Miran bey, bir yanlış anlaşılma olmuştur. Dicle merak edip o kıyafeti giymiş sende girince korkmuş kafana vurmuş. Sonra seni yatağa yatırayım derken başınıza böyle bir hal gelmiş. Ben bu yanlış anlaşılmayı kızımla konuşarak çözdüm. Gel Dicle doğru mu anlattıklarım cevap ver’ dedi.

Cevap verecek halim kalmamıştı. Bende sadece kafamı salladım.

Herkes sustu. Kimse bu yalana inanmış gibi durmuyordu.

O sırada Mirbey ile göz göze geldik. Kendisi arka tarafta duruyordu. Elleri cebindeydi. Bana dalga geçer gibi bakıyordu. Yüzündeki sırıtmadan hiç bir şeye inanmadığı belliydi.

Annem, babam, kardeşim ve ben evimize geçmeden önce annem Ela ablamın kayınvalidesi Mihra hanım ile bir odada görüştü. Ne konuştuklarını bilmiyordum.

Ertesi günün sabahında annem beni uyandırdı. ‘Kalk nikahın var’ dedi. Ben ne olduğunu bile anlayamadan annem beni giydirdi. ‘Anne neyden bahsediyorsun?’ dedim.

‘Sana demiştim ki Miranı baştan çıkartmazsan seni yaşlı birine veririm. Şimdi o nikah masasına oturup evet diyeceksin’ dedi.

‘Anne, saçmalama nolursun. Ne evlenmesi?’ dedim.

‘Sen dün geceden sonra ne olacağını sandın? Mardin’de senin dün ne yaptığını bilmeyen kalmadı’ dedi.

‘Baranı, babanı katil etmek mi istiyorsun?’ dedi.

‘Burada kalırsan olacağı bu’ dedi. ‘Anne’ dedim sinirle. Gözlerimden sinirle yaşlar akıyordu.

‘Başka çaren yok evleneceksin yoksa Baran’nın eline silah verir seni vurdurturum’ dedi.

‘Hayır’ dedim. Gözlerimden yaşlar akmaya devam ediyordu.

Annem zorla bana beyaz bir elbise giydirdi.

Göz yaşlarımı silip ‘düş peşime gidiyoruz’ dedi. Kapıda babam ve Baran ile karşılaştım. ‘Onların yanında bir şey demeyeceksin. Baranı katil yapmak istemiyorsan susacaksın’ dedi.

Hep birlikte arabaya bindik. Evlendirme dairesinde durduk.

Babam kapıdan inmeden önce ‘Kızım eğer hayır dersen..’ dediğinde ‘Demeyeceğim baba sizin yüzünüzü yeterince yere eğdim. Biliyorum’ dedim.

‘Eğer hayır dersen arkandayım. Ne olursa olsun birlikte yaşarız’ dedi.

Kafamı hayır anlamında salladım. Baran dışarıda sigara içiyordu. Kapıyı açıp dışarı çıktım.

Baran kolumdan tuttu. ‘Dicle, gitme’ dedi. Hafifçe gülümsedim.

Mecburdum. Biliyordum. Bu topraklarda yaşayamazdım. Herkes babamın üzerine gelirdi. Baranın eline silah verirler beni vurmasını söylerlerdi. Babam iki çocuğunu birden kaybederdi. Bu acıya dayanamazdı. Baran mahvolurdu. En azından bu hikayede yanan bir tek ben olacaktım. Onlar için her şeyi yapardım.

Evlendirme dairesine girdik. Nikah salonunda bir masaya oturdum. Yanıma biri geldi oturdu. Yüzüne bakmadım.

Nikah memuru geldi. Ben ‘evet’ dedim. Yanımdaki adam da ‘evet’ dedi. Nikah kıyılmıştı.

Babama ve Barana sarıldıktan sonra oradan bana gösterilen arabaya bindim.

Nikahlandığım adam yanımda oturuyordu. Kafamı kaldırıp bakmıyordum.

Nikah kıyılırken adının Hasan olduğunu öğrenmiştim.

Uzun bir yolculuk yaptık. Arabada hiç konuşmamıştık.

Yaşayacağım yere vardığımızda akşam üzeriydi.

Bir adam ve kadın bizi karşıladı.

‘Hoş geldiniz’ dediler. Kafamı eğdim.

‘Gülistan, kalacağı odasını göster Dicle’ye’ dedi Hasan Bey. İlk defa o zaman başımı kaldırıp baktım.

Hasan bey, babamdan daha yaşlı bir adamdı. Beyaz saçları ve sakalları vardı. Bana bakmadan doğruca eve girmişti.

Gülistan, bana ‘Hadi gelin hanımım’ dedi. O zaman oranın artık hanımı olduğum kafama dank etti. Akşamın karanlığında çiftlik evinin büyüklüğü pek gözükmüyordu. Kapısından içeriye girdim.

Gülistan yanımdaydı. Gülistan 30’lu yaşlarının başında hafifçe toplu kısa boylu esmer bir kadındı. Burada eşinin kahya olduğunu kendisininde burada önemli bir çalışan olduğunu anlamıştım.

Gülistan, beni merdivenlerden evin en üst katı olan üçüncü kata çıkarttı. Büyük bir odaya soktu.

Gülistan ‘Burası eskiden Mirbey’in odasıydı ama artık o kadar eskisi gibi pek gelmiyor. Hasan Bey burada kalmanızı söyledi’ dedi.

Odanın içerisi çok güzeldi. Kocaman dört direkli bir yüksek bir yatak sol taraftaki duvardaydı. Kapının karşısındaki duvarda balkon kapısı vardı.

Giriş kapısının yanında bir kapı daha vardı açıp baktım. Salon kadar büyük bir banyosu vardı. Ortada da kocaman bir küvet vardı.

Odanın sağ tarafında ise küçük bir giyinme odası vardı.

Gülistan ‘Hasan bey istediği gibi alsın kullansın’ dedi. ‘Yakında sizinle alışverişe gider ne isterseniz alırız’ dedi.

Gülistan ‘Hasan bey, Mehmet Atabey’in en küçük kardeşidir’ dedi. Yani Miran abinin, babasının amcasıydı.

Gülistan söze devam etti. ‘Hasan bey, bu yaşa kadar hiç evlenmemiş. İlk buraya siz geldiniz’ dedi.

‘Çokta gençmişsin’ dedi iç çekti.

Yatağın önünde ikili bir koltuk ve masa vardı. Masanın üzerinde de tepside sürahi ve bardak vardı.

Gülistan tepsiyi alıp yanıma geldi. ‘Bunu al Hasan Bey’in odasına git. Burada ilk gece kocaya şerbet ikram edilir’ dedi.

Gülistanın bu sözleri kalbime büyük bir korku vermişti.

İlk geceden bahsetmişti. Korkuyordum. Yaşlı bir adamla istemediğim halde evlenmiştim. Yutkundum.

Elimde tepsiyle Gülistanın dediği karşı odaya doğru yürümeye başladım. Bacaklarım titriyordu.

Kapıya geldiğimde bu sefer ellerimde titremeye başlamıştı.

Cehennemime doğru gittiğimi düşünüyordum. Gözümdeki bir damla göz yaşı elimde tuttuğum tepsiye düştü.

Gülistan önüme geçip Hasan Bey’in kapısını çalıp açtı. Korkuyla nefesim kesildi.

Hasan Bey içeriden ‘Gel’ dedi.

Bacaklarımı kımıldatamıyordum. Benim için çok zor bir andı.

Gülistan sırtımdan beni itti. Odanın içine doğru iki adım attım.

Gülistan arkamdan kapıyı kapattı.

Gözlerim yerde, kafam eğikti. Hasan Bey ‘Gel, otur’ dedi.

Allah’ım ne yapacağım ben şimdi? Al canımı kurtulayım diye düşünüyordum.

Tepsiye bir iki göz yaşım daha düştü.

Küçük adımlarla yaklaştım. ‘Otur şuraya’ dedi. Karşısındaki koltuğu gösteriyordu. Oraya oturdum. Önündeki masaya tepsiyi koydum.

Hasan Bey elinde sigarasıyla oturuyordu. Sigarasından derin bir nefes alıp sonra verdi.

‘Sana bir şey anlatacağım’ dedi. Sonra ‘Ben gençken bir kız sevdim. O da beni seviyordu. Uzun saçları beline dökülüyordu. Adı Halime’ydi. Düşmanımızın kızıydı. Onu başkasına verdiler. Halime ilk gecesinde kendisini astı’ dedi. Hasan Bey bana özelini anlatıyordu.

‘Ondan sonra ben hiç evlenmedim’ dedi. Hasan Bey’in sevdasına bağlı bir insan olduğunu öğrenmiştim.

‘Halime’den başkasını sevmedim. Sevemem de’ dedi. Uzaklara dalıp baktı.

‘Şimdi diyeceksin Neden benimle evlenmeyi kabul ettin? Halime’ye ihanet değil mi bu?’ dedi.

Sesim çıkmadan onu dinliyorum.

‘Mihra hanım bana dün gece yaşananları anlattı. Zor bir duruma düşmüşsünüz. Miran ile de görüştüm. Senin bir suçun olmadığını anladım. Beni bir amca gibi gör’ dedi. Umutla yüzüne baktım.

‘Ben sana elimi sürmem. Halime benim tek sevdam, kara sevdam’ dedi. Bakma dokunmayacaktı. Bu benim için sevinçli bir haberdi.

‘Ben yaşlı bir adamım. Artık çiftliğe bakamıyorum. Her zaman bu çiftliği çekip çevirecek biri lazımdı. Şimdi sen geldin. Burayı şimdilik sana emanet edebilirim’ dedi.

Gülümsedim. ‘Emanetin başım üzerinedir’ dedim.