บทที่ 24 ความจริงใกล้ปรากฏ
โรงแรม
“ไปรอฉันที่รถ” ภาสกรบอกกับบรรเจิด เมื่อเขาเข็นกระเป๋าเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว
“ครับนาย”
“ไหนแม่บอกว่าคุณท่านจะไปต่างจังหวัดไงคะ” สุริษาสงสัย เพราะที่นี่มันอยู่ไม่ห่างจากมหาวิทยาลัยของเธอ
“ฉันจะไปต่างจังหวัด แต่เราต้องอยู่ที่นี่”
“ไม่ได้นะคะ ถ้าแม่รู้แนนโดนดุแน่ ๆ ค่ะ” หญิงสาวรีบปฏิเสธหน้าตาตื่นเมื่อเข้าใจเจตนาของเขา
“เพราะฉันกลัวแม่เรารู้ไงล่ะ ถึงได้พามาที่นี่” สบตากับเจ้าของใบหน้าเรียบ ๆ ที่เสริมแต่งจนดูดีขึ้นมานั้นอย่างเห็นใจ “เธออยู่ที่นี่จนกว่าฉันจะมารับ ถ้ากลับถึงบ้านแล้วแม่เธอถามก็ตอบว่าไปกับฉัน ถ้าไม่อยากถูกแม่ทำโทษก็ไม่ต้องพูดอะไรมาก เข้าใจไหม”
“..เข้าใจค่ะ” ที่แท้ท่านก็อยากช่วยเธอนี่เอง ท่านคงอ่านใจเธอออกสินะว่าอึดอัดกับแม่แค่ไหน
ภาสกรหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมาจากกระเป๋า ยื่นให้หญิงสาวเป็นค่าใช้จ่ายช่วงที่ลี้ภัยจากมารดาจอมบงการ
“เก็บเงิ
