บทที่ 27 ชิมชมดมดอมไม่รู้เบื่อ
เจมีน่ารีบหยิบเมนูอาหารขึ้นมาบังหน้า เมื่อเห็นตรีชฎาลุกออกไปกับหนุ่มใหญ่มาดดีคนนั้น เธอรีบวางค่าเครื่องดื่มไว้บนโต๊ะโดยไม่สนใจจะรอเงินทอน
“จะกลับแล้วเหรอครับ” ไอ้หน้าตี๋คนเดิมรีบเดินมาดักหน้าเธอไว้
“ค่ะ” เธอตอบ เอ๊ะ! ทำไมรู้สึกมึน ๆ นะ มือบางรีบจับพนักเก้าอี้แล้วหลับตาตั้งสติสักครู่
“ดื่มลาอีกสักแก้วนะครับ คราวนี้เป็นน้ำส้มครับไม่ใช่ไวน์” ชายหนุ่มเห็นสาวสวยเริ่มมีอาการ แต่ทำเป็นไม่รู้เรื่อง
“ไม่ไหวแล้วค่ะ ขอโทษด้วย” เธอบอกปัดอย่างไร้เยื่อใย สาวเท้าให้เร็วขึ้นเพื่อจะตามตรีชฎาออกไปให้ทัน
ยังไม่พ้นจากไนต์คลับก็ต้องยืนนิ่งอยู่กับที่ เมื่ออาการอย่างหนึ่งจู่โจมเข้ามา เธอรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วร่าง ความรู้สึกต้องการที่อยู่ ๆ ก็เกิดขึ้นแบบนี้..
เธอโดนวางยาแน่ ๆ
ขนกายของเธอลุกซู่ รีบกัดริมฝีปากตัวเองให้รู้สึกเจ็บ
มองเห็นตรีชฎาเดินไปทางขวามือ ซึ่งเป็นบร
