บทที่ 30 ไม่เต็มใจแต่ก็สมยอม
ก๊อก ๆ ๆ
ภาสกรมองไปที่หญิงสาว เห็นเธอแต่งตัวเสร็จแล้วจึงเดินไปเปิดประตู เพราะรู้ว่าต้องเป็นคนของตน เนื่องจากเขาโทรไปขอยาคุมชั่วคราวมาให้เธอ เขาเปิดประตูเพียงแค่ช่องเล็ก ๆ พอจะเห็นหน้าได้เท่านั้น ไม่เหมือนทุกครั้งที่เปิดอ้าซ่า ให้ลูกน้องเข้ามาเดินพาเหรดได้ตามใจชอบ แม้จะมีผู้หญิงนอนอยู่บนเตียงก็ตาม
“กินยังไง” เขาถามเพราะปกติใช้แต่ถุงยางอนามัย ไม่เคยเปลือยล่อนจ้อนตามใจตัวเองแบบครั้งนี้
“สองเม็ดครับนายน้อย กินห่างกันสามชั่วโมงเพื่อความชัวร์” เชยตอบและพยายามสอดสายตาเข้าไปในห้อง เพราะอยากรู้ว่าสาวสวยคนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง แต่โดนเจ้านายขยับตัวขวางไว้พร้อมสายตาเรืองรอง จึงรีบหดหัวกลับ “รีบเอาไปให้เธอกินซิครับ เดี๋ยวจะไม่ทันการณ์”
ปัง!
เชยสะดุ้งโหยง รีบเดินกลับไปทางเดิมทันที.. ร้อยวันพันปีเห็นยืดอกพกถุงตลอด ทำไมคราวนี้ถึงเล่นสดเลยวะ...
เกือบเที่ยงวันตรีชฎาก็รู้ส
