บทที่ 19 ปัญหาเฉพาะหน้า
โรงเหล้าทูไนต์
เจมีน่าโทรศัพท์หาเพื่อนรักเมื่อมาถึงสถานที่นัด รอสายอยู่นานเพื่อนของเธอก็ไม่รับ จึงโทรหาอีกคนแทน
“มาถึงแล้วนะ ออกมารับที” พูดเสียงดังกว่าปกติเพราะกลัวเพื่อนไม่ได้ยิน เมื่อวางสายแล้วจึงเดินลงจากรถตรงไปรอที่ทางเข้า..
บรรเจิดเห็นหญิงสาวเดินมาแต่ไกล เขาจำเธอได้เพราะรัศมีความสวยเตะตาอย่างจัง เมื่อเธอเข้ามาใกล้จึงรีบเข้าไปทักทาย
“สวัสดีครับ มาคนเดียวเหรอครับ”
เจมีน่าไม่คิดจะมองหน้าคนที่ทักสักนิด เพราะคิดว่าเป็นพวกชีกอที่เห็นผู้หญิงมาคนเดียวแล้วปากเปราะ ได้แต่ภาวนาให้เพื่อนออกมารับเร็ว ๆ
“จำผมไม่ได้เหรอครับ วันที่คุณใส่ชุดนอนไปรอหัวหน้าวงคนนั้นไง” บรรเจิดรู้สึกเก้อนิด ๆ ที่เธอไม่สนใจ เพราะถูกสายตาของพนักงานที่ยืนอยู่ด้วยกันมองเหมือนล้อ พวกนั้นคงคิดว่าเขาทำเจ้าชู้ประตูดินใส่เธอล่ะสิ
เจมีน่าหันไปมองเมื่อเขาอธิบายรายละเอียดได้ชัดเจน แล้วคลี่ยิ้มทันทีท
