“งานเลี้ยงเป็นยังไงบ้าง”
เขมถามข้าวฟ่างและพระพายที่เพิ่งขึ้นรถของเขา วันนี้เป็นงานเลี้ยงฉลองจบการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยของสองสาว
“สนุกมากเลยค่ะแด๊ดดี้ แถมวันนี้ยังมีแต่คนชมด้วยนะคะว่ากระเป๋าของฟ่างสวย” ข้าวฟ่างที่นั่งข้างคนขับรถหรือบิดาของเธอบอกเล่าด้วยรอยยิ้มพร้อมกับยกกระเป๋าที่เขมเป็นคนซื้อให้ขึ้นมาประกอบคำบอกเล่า
“อ้อ...แถมเพื่อนๆ ยังชมชุดที่แด๊ดดี้ช่วยเลือกให้พวกเราใส่ด้วยนะคะว่าสวยมาก โดยเฉพาะพระพาย เพื่อนๆ ผู้ชายพากันรุมใหญ่เลยค่ะ ทั้งๆ ที่ชุดของพระพายเรียบร้อยกว่าของฟ่างตั้งเยอะ”
เขมเหลือบมองกระจกมองหลังเพื่อมองเงาของพระพายที่สะท้อนในกระจกบานใส ดวงตาของเขามองพระพายที่ทำท่าสีหน้าตกใจหลังจากที่ได้ยินคำพูดของข้าวฟ่างอย่างคาดโทษ
“ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อยฟ่าง” พระพายรีบแก้คำพูดของเพื่อนซี้ ในใจร้อนรนราวกับเด็กที่ถูกจับได้ว่าแอบทำผิด
“ไม่ใช่ซะที่ไหนกัน แต่ก็ไม่แปลกหรอก พระพายเป็นถึงดา
