พระพายก้าวถอยหลังจนหลังของเธอติดกับกำแพง
เขมกวาดตามองเรือนร่างและผิวพรรณงดงามที่พ้นจากผ้าขนหนูสีขาว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจ
“แด๊ดดี้...แด๊ดดี้เข้ามาได้ยังไงคะ” พระพายถามเสียงสั่น เขมยกกุญแจในมือขึ้นมาแทนคำตอบ ก่อนจะใส่มันลงไปในกระเป๋ากางเกง
พระพายกัดริมฝีปากเบาๆ ตัวของเธอหดเล็กราวกับลูกกวางตัวน้อยที่กำลังจะถูกราชสีห์ขย้ำ เธอก้มหน้าหลบสายตาของพ่อเพื่อสนิทที่กำลังค่อยๆ เดินมาหาเธอ
“เป็นอะไร กลัวถูกแด๊ดดี้ลงโทษเหรอ ถึงได้ตัวสั่นขนาดนี้”
ถึงจะยังใจสั่น แต่พระพายก็เหลือบตามองเขมอย่างไม่เข้าใจว่าเธอจะต้องถูกเขาลงโทษเรื่องอะไร
“ก็เรื่องที่พระพายมีผู้ชายคนอื่นมาเกาะแกะไง แด๊ดดี้ไม่ชอบ พระพายต้องโดนลงโทษรู้ไหม” เขมยกแขนทั้งสองข้างขึ้นวางบนกำแพงเพื่อกักตัวพระพายไว้ในวงแขนของเขา พระพายสะดุ้งขึ้นมาเบาๆ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแย้งกลับไป
“พระพายไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ” ดวงตาของพระพายมีแววตัดพ้อท
