2 ยั่วรักคุณแด๊ดดี้ : ได้เจอแด๊ดดี้
719 Words
“สวัสดีค่ะ ฉันมาหาแด๊ด...เอ่อ...คุณคลาร์คค่ะ”
แคทส่งยิ้มให้กับประชาสัมพันธ์สาวที่กวาดตามองเธอทันทีที่เธอพูดจบ พนักงานสาวจิกสายตามองเธอ ถามกลับมาด้วยน้ำเสียงแหลมห้วน
“ได้นัดไว้หรือเปล่า”
แคทขมวดคิ้วเข้าหากัน น้ำเสียงไม่เป็นมิตรของคนตรงหน้าทำให้เธอหุบยิ้ม แต่ยังใจเย็นตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ปกติ
“เปล่าค่ะ”
“เฮอะ ถ้าไม่ได้นัดก็เข้าพบไม่ได้หรอกนะ ท่านประธานไม่ใช่คนที่เธออยากเจอก็เจอได้ง่ายๆ” พอพูดจบพนักงานก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แคทเริ่มไม่พอใจกับท่าทางไม่ให้เกียรติของคนตรงหน้า ทำให้เธอเสียงแข็งขึ้น
“ถ้าอย่างนั้นช่วยโทรแจ้งคุณไรอันให้หน่อยค่ะว่าแคทมาขอพบคุณคลาร์ค ฉันว่าคุณไรอันต้องอนุญาตแน่นอนค่ะ” แคทจ้องตาประชาสัมพันธ์สาวที่เหลือบมองหน้าเธอแล้วหัวเราะ
“นี่เธอ เธอไม่ใช่คนแรกหรอกนะที่พูดแบบนี้ ผู้หญิงที่หวังจะจับท่านประธานก็พูดแบบนี้ทุกคนแหละ” ผู้หญิงคนนั้นส่ายหน้า “ยังเด็กอยู่เลยหัดวิ่งตามผู้ชายซะแล้ว”
คำตำหนิและสายตาดูถูกทำให้แคทหน้าชา ถึงเธอจะมีแผนการมามัดใจคลาร์คจริงๆ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่คนตรงหน้าจะมีสิทธิ์มาวิจารณ์ อีกทั้งตำแหน่งของอีกฝ่ายก็เปรียบเสมือนหน้าตาของบริษัทที่ไม่ควรพูดจาดูถูกคนอื่นแบบนี้ไม่ว่าคนๆ นั้นจะเป็นใครก็ตาม
“ป้าเองก็แก่แล้ว น่าจะรู้นะคะว่าอะไรควรพูดหรือไม่ควรพูด” แคทย้อนกลับไปอย่างไม่ยอมเหมือนกัน คนฟังตัวสั่น ลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้นั่งของตัวเองทันที
“ยัยเด็กนี่ ปากดีนักนะ ฉันจะให้รปภ. มาลากตัวเธอออกไป”
“ก็ลองดูสิ เรียกมาเลย” แคทท้ากลับคนที่กำลังชี้หน้าเธอ
“ท่านประธานมาแล้ว” เสียงพนักงานคนหนึ่งดังขึ้นมาเพื่อให้คนที่กำลังเดินไปมาในตึกเตรียมความพร้อมที่จะได้เจอหน้าประธานใหญ่ที่เป็นเจ้าของตึกแห่งนี้
แคทเลยรีบหันไปมอง เธอยิ้มกว้างตอนที่เห็นคลาร์คลงมาจากรถยนต์คันหรู แต่แค่ไม่นานรอยยิ้มของแคทก็ต้องหุบลงอีกครั้ง เมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้าไปทักทายคลาร์คด้วยท่าทางสนิทสนม
“นั่นคุณลิลลี่ ตัวจริงของท่านประธาน ส่วนเธอ ก็กลับไปได้แล้ว”
เสียงเยาะเย้ยข้างหูทำให้แคทยิ่งอารมณ์ขุ่นมัว แต่คนอย่างแคทไม่มีวันถอย และเธอยังทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับประโยคที่เพิ่งได้ยิน
“แด๊ดดี้ขา” แคทตะโกนเสียงดังจนเรียกความสนใจจากคนอื่นๆ พร้อมกับวิ่งไปหาคลาร์คที่หันมามองเธอเช่นกัน ดวงตาของเขาเบิกกว้างเล็กน้อยตอนที่เห็นใบหน้าเธอชัดๆ ในจังหวะที่เธอถลาเข้ากอดแขนเขาท่ามกลางสายตาผู้คนนับสิบชีวิต
“แด๊ดดี้ขา แคทคิดถึงแด๊ดดี้จังค่ะ” แคทเอาใบหน้าถูไถบนแขนล่ำอย่างออดอ้อน “ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี แด๊ดดี้คิดถึงแคทไหมคะ”
คลาร์คก้มมองใบหน้าของแคท แววตาของเขาอ่อนลงทันทีในแบบที่คนทั่วไปไม่เคยได้เห็น
“คิดถึงสิตัวแสบ มาได้ยังไงเนี่ยเรา” คลาร์ควางมือลงบนศีรษะเล็กและลูบเบาๆ ทำให้พนักงานของเขาต่างพากันเลิ่กลั่กที่ได้เห็นท่าทางอ่อนโยนของท่านประธานผู้แสนเย็นชา
“ก็เซอร์ไพรส์ไงคะ แด๊ดดี้ไม่ไปหาแคทเลย แคททนคิดถึงไม่ไหวเลยต้องมาหาแบบนี้” แคททำเสียงแง่งอน แต่ก็ยังกอดแขนของคลาร์คเอาไว้แน่นไม่ยอมห่าง
“น่ะ...นี่มันอะไรกันคะคลาร์ค เด็กนี่เป็นใคร” ลิลลี่ที่ยืนเงียบไปนานส่งเสียงแหวขึ้นมา
ตอนนั้นเองแคทกับคลาร์คถึงได้มองคนรอบข้างที่กำลังตื่นตะลึงกับภาพที่เห็นบ้าง โดยเฉพาะประชาสัมพันธ์สาวที่ตอนนี้หน้าซีดเหมือนกับใกล้จะเป็นลมไปแล้ว
- Writer
