ผัวขาเราหย่ากันแล้ว

บทที่ 1 เมียที่ไม่เคยรัก 2

“ที่เอาแต่นิ่งนี่คืออะไร คิดจะไม่หย่างั้นเหรอ แค่นี้ยังขายขี้หน้าไม่พออีกรึไง แต่งงานมาตั้งนานนม แต่เธอก็ยังไม่มีปัญญาทำให้ภามหันมารักหรือสนใจเธอได้เลยสักนิด ชีวิตคู่ของเธอนี่ช่างล้มเหลวสิ้นดี รู้ไปถึงไหนอายเขาไปถึงที่นั่น ถ้าเป็นฉันละก็ ป่านนี้คงกระโดดตึกหรือไม่ก็ผูกคอตายหนีอายไปแล้วละมั้ง ฉันว่าถือโอกาสตอนนี้ที่เธอยังพอจะรักษาหน้าและศักดิ์ศรีอันน้อยนิดของเธอได้บ้าง รีบหย่ากับเขาซะเถอะ”

เฌอปัณณ์กระตุกยิ้มบางเบา ไม่สะทกสะท้านกับคำเหยียดหยามเลยสักนิด ก็แค่แปลกใจมากกว่าว่าเดี๋ยวนี้ตรรกะของคนเรามันบิดเบี้ยวผิดเพี้ยนได้ถึงขนาดนี้เชียวหรือ เป็น ‘ชู้!’ แท้ๆ แต่ไม่มีความอดสูละอายใจ ยังเที่ยวเชิดหน้าบอกกับใครได้อย่างภาคภูมิใจ ยังบีบบังคับให้คนที่เป็นเมียอย่างถูกต้องเป็นฝ่ายถอยไปเสียอีก

ก็ไม่รู้ว่าศีลธรรมต่ำตมหรือว่ามารีนไม่มีอยู่ตั้งแต่แรกกันแน่?

“ฉันว่าศักดิ์ศรีของฉันคงไม่น้อยหรือต่ำต้อยไปกว่าคนที่ลอบเป็นชู้กับสามีชาวบ้านหรอกค่ะ คุณไม่จำเป็นต้องห่วงฉัน” ก่อนจะปรายตามองหล่อนอย่างเย้ยหยันว่า...เป็นห่วงตัวคุณเองดีกว่า

เจอคำพูดตอกกลับนิ่มๆ ทว่าจี้ใจดำ ทำเอานางเอกสาวสะอึกหน้าชาไปทั้งแถบ ใบหน้าสวยเฉี่ยวขึ้นสีแดงระเรื่อบ่งบอกถึงความขุ่นเคือง ริมฝีปากแดงสดขบเม้มเข่นเขี้ยวอย่างพยายามระงับโทสะ คิดไม่ถึงว่าเมียที่ไร้ตัวตนมาโดยตลอดของภรัณจะมีเขี้ยวเล็บซ่อนอยู่ด้วย ยอกย้อนหลอกด่าหล่อนได้หน้าหงิ๋มๆ เลยเหมือนกัน

“หมายความว่าเธอจะไม่ยอมหย่า?” มารีนถามเสียงเย็น ก่อนจะยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ ทำราวกับใจเย็นเสียเต็มประดา

“ฉันว่านี่เป็นเรื่องระหว่างสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายนะคะ คนที่มีการศึกษาดี แถมยังเป็นแค่ ‘คนนอก’ อย่างคุณ น่าจะรู้มารยาทขั้นพื้นฐานว่าสมควรถามรึเปล่านะคะ”

“แต่ฉันก็เป็นเมียภามเหมือนกัน และกำลังจะเป็นแม่ของลูกในท้องเขาด้วย อาศัยแค่เรื่องนี้ฉันก็มีสิทธิ์มากกว่าเธอทุกอย่างแล้วเฌอปัณณ์”

“แล้วไหนล่ะคะหลักฐานว่าคุณเป็นภรรยาอีกคนของสามีฉัน” เฌอปัณณ์ถามยิ้มๆ ก่อนจะดักคอเมื่อเห็นหล่อนขยับปาก “ถ้าจะใช้ลูกในท้อง ฉันคงเชื่อไม่ได้ จนกว่าจะมีการตรวจดีเอ็นเอให้ชัดเจนซะก่อน หรือคุณมีใบจดทะเบียรสมรสกับเขามายืนยันมั้ยล่ะคะ”

อย่าเห็นว่าเธอเป็นคนเงียบๆ อย่างนี้ แล้วจะรังแกกันได้ง่ายๆ นะ บีบมาก็บีบกลับ มาดูสิว่าใครจะมีลูกบ้ามากกว่ากัน

“ถ้าคุณยังยืนยัน งั้นกล้าประกาศออกสื่อมั้ยล่ะคะว่าท้องกับสามีฉัน หรือถ้าคุณรอจนท้องโตไม่ไหว ก็ให้เขามาพูดเรื่องหย่ากับฉันเอง ยังไม่ถึงคราวที่คุณจะมีสิทธิ์มาพูดเรื่องนี้กับฉันหรอกค่ะ ในเมื่อเขากล้าทำ จะให้คุณมายืดอกยอมรับความผิดคนเดียวได้ยังไง เขาเองก็ต้องกล้ายืดอกยอมรับความผิดด้วยสิ”

มารีนเม้มปากแน่น เป็นใบ้พูดไม่ออกไปเสียดื้อๆ ความเย่อหยิ่งมั่นใจที่พกมาเต็มเปี่ยมลดฮวบแทบติดลบ หล่อนจะบ้าทำตามที่เฌอปัณณ์ท้าได้อย่างไรล่ะ ขืนใครรู้ว่าหล่อนเอาตัวเข้ามาพัวพันแอบเป็นมือที่สามของชีวิตคู่คนอื่น ภาพลักษณ์ของนางเอกที่สมาร์ต ทั้งสวยทั้งฉลาด เป็นไอดอลในใจคนคงได้พังทลายก็คราวนี้ ซ้ำร้ายจะยิ่งซวยมากขึ้น หากเมียภรัณเกิดหัวหมอคิดจะฟ้องหล่อนขึ้นมา หล่อนคงเสียทั้งหน้าเสียทั้งเงินอย่างน่าเจ็บใจ ไม่คุ้มที่จะเสีย หล่อนต้องป้องกันเอาไว้ก่อน

มารีนกลืนความเดือดดาลที่เชี่ยวกรากลงไป แล้วปั้นสีหน้ามองเธอด้วยความเวทนา เอ่ยเกลี้ยกล่อมว่า

“เธอจะยื้อไว้เพื่ออะไรล่ะ ยังไงภามเขาก็ไม่มีวันรักเธอ เขารักฉัน แถมพอเขารู้ว่าฉันท้อง เขาก็ยิ่งรักลูกของเรามากขึ้น เขาอยากหย่าเพื่อมาแต่งงานกับฉันใจจะขาด แต่เขาสงสารเธอ ไม่อยากทำร้ายเธอให้เจ็บปวดไปมากกว่านี้ เขาเลยให้ฉันเป็นคนมาพูดกับเธอแทน เราเป็นผู้หญิงเหมือนกันน่าจะพูดกันซอฟต์ๆ และเข้าใจกันง่ายมากกว่า”