“อย่าตายนะมาร์ค!!!”
มาร์คัสสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของเอวารินดังก้องอยู่ข้างหู “รินเป็นอะไร” เขาเขย่าตัวคนที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นทั้งที่ยังหลับอยู่เบาๆ เธอไม่ตื่นแถมยังกอดเขาไว้แน่นจนแทบหายใจไม่ออก “รินตื่นๆ”
เอวารินลืมตาขึ้นมาเห็นว่ามาร์คัสยังมีลมหายใจอยู่ก็ผวาเข้ากอดเขาไว้แน่นยิ่งกว่าเดิม
“คุณฝันร้ายเหรอ” เขาลุกขึ้นนั่งแล้วโน้มตัวลงเหนือร่างเธอเพื่อเช็ดน้ำตาและเหงื่อเม็ดบางที่ผุดขึ้นตามไรผมให้ “ฝันว่าอะไร ทำไมถึงร้องไห้หนักขนาดนี้”
“ฉันเห็นคุณถูกยิง” หญิงสาวโผเข้ากอดเขา จังหวะหัวใจยังเต้นถี่รัวด้วยความตกใจไม่หาย
“ก็แค่ความฝัน” เขากอดร่างที่สั่นเทาไว้แน่นพลางลูบแผ่นหลังเปลือยเปล่าเพื่อปลอบขวัญ “ผมยังต้องอยู่เป็นสามีคุณอีกนาน ไม่ตายง่ายๆ หรอก”
“ฝันแบบนี้ฉันใจคอไม่ดีเลย”
“ไม่เอาน่า อย่าคิดมาก มันก็แค่ความฝัน” ชายหนุ่มแนบแก้มลงบนเส้นผมนุ่มสลวยของคนในอ้อมกอดแล้วโยกตัวเบาๆ ปลอบ
