ลิขิตรักดวงใจอัคคี

สืบประวัติ

หญิงสาวนั่งรถแท็กซี่กลับบริษัทอย่างคนหัวเสีย หล่อนนึกเกลียดคนตัวโตที่ไม่ได้มีจิตสำนึกเลยว่าได้ทำร้ายหญิงสาวคนหนึ่งไว้ แถมยังดูถูกหล่อนอีกด้วย หล่อนเกลียดผู้ชายคนนี้เป็นที่สุด

"เกลียดๆ ไอ้บ้ากาม " ไอด้าสบทออกมาอย่างหัวเสีย หญิงสาวไม่รู้เลยว่ามีคนเข้ามาตอนไหน

"เป็นอะไรของคุณเนี่ยคุณไอด้า " เสียงทุ้มนั้นหล่อนจำได้ว่าเป็นใคร ทำเอาร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย

"จะ เจ้านายค่ะ นี่ไม่เป็นอะไรมากเหรอค่ะเนี่ย " หล่อนเอ่ยพรางสำรวจร่างเจ้านายของหล่อนไปทั่ว

"อืมครับ ก็แค่คอเคล็ดนิดหน่อย พักไม่กี่วันก็หาย"

"อ๋อค่ะ โล่งอกไปทีน่ะค่ะ ไอด้านึกว่าต้องนอนโรงพยาบาลหลายวันเสียแล้ว"

"เอ่อๆ แล้วงานวันนี้ว่าอย่างไรบ้าง"

"เอ่อๆ ไอด้า เอ่อๆ " หญิงสาวไม่รู้จะพูดอย่างไรดี ในเมื่อหล่อนยังไม่ทันได้พรีเซ็นงานเลยด้วยซ้ำเขาก็มาลุ่มล่ามกับหล่อนเสียแล้ว

"เอาหล่ะๆ ผมทราบเรื่องจากคุณอัคคีแล้ว อีกอาทิตย์นึงเขาให้เราเข้าไปเสนองานใหม่ คุณเตรียมตัวไว้ให้ดีแล้วกัน" ประโยคนั้นทำให้ไอด้า รู้สึกเป็นกังวล หล่อนไม่อยากไปพบหน้าเขาอีก คอยดูนะ มีนัดวันไหน หล่อนจะลาวันนั้นหล่ะ หญิงสาวคิดในใจพรางโยนแฟ้มเอกสารลงโต๊ะอย่างหัวเสีย

ทางด้านของอัคคี เขาสั่งให้คนสืบประวัติ ไก่หลงของเขาในทันที ว่าเจ้าหล่อนเป็นใคร แล้วเกี่ยวอะไรกับลูกบ้านนั้น อีกอย่างเขาอยากรู้ว่าหล่อนเป็นสาวอย่างว่าหรือเปล่า เพียงสามวันเท่านั้น ประวัติของเจ้าหล่อนก็มากองตรงหน้าเขาทันที ชายหนุ่มบรรจงเปิดอ่านประวัติของหล่อนทีละแผ่นๆ รอยยิ้มของเขาปรากฏเป็นระยะๆ เมื่อหยิบรูปเจ้าหล่อนขึ้นมาดู เขาอมยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว มือหนายกขึ้นลูบคางสากของตัวเองไปมาทำท่าครุ่นคิด

ก็อกๆ ๆ!!! เสียงนั้นทำให้เขารีบเก็บแฟ้มเอกสารนั้น แล้วปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

"เชิญ"

"ว่าไงไอ้เสือ"

"เอ้าไอ้ดอม!! ไอ้วิน!!! " น้ำเสียงและสีหน้าที่แสดงออกถึงความดีใจนั้นทำเอาเพื่อนรักที่มาเยือนนั้นอดอมยิ้มไม่ได้

"มึงดีใจขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ" เสียงเข้มปนขันนั้นดังมาจากร่างสูงที่สวมเสื้อยีนส์ตามแบบฉบับของเขานั้นนั้นดังขึ้น

"มึงก็อย่าไปว่ามันไอ้ดอม มันต้องถูกแด๊ดดี๊มันให้ทำงานแทนเป็นเดือนๆ " เสียงชายหนุ่มที่แต่งตัวเนียบสะอาดสะอ้านนั้นเอ่ยขึ้น พรางเดินเข้ามาตบบ่าแน่นของเพื่อนนั้น

"ไม่ต้องพล่ามมากเลย พวกมึงไปไหนกันมา " อัคคีเอ่ยพรางลุกขึ้นจากเก้าอี้พรางลุกขึ้นมายืนพิงโต๊ะทำงานของตัวเองในท่าทางที่สบายๆ

"ก็มาชวนมึงไปกินข้าวไง เสร็จงานหรือยัง"

"เอ่อๆ เสร็จแล้ว ไปสิปะ " อัคคีเอ่ยพรางหันหลังไปหยิบแฟ้มที่เขาละมือลงเมื่อครู่นี้

"เอ้ย ไอ้หมอมึงดูไอ้ไฟดิเว้ย หอบแฟ้มกลับไปเป็นวันแรก " น้ำเสียงที่เอ่ยเย้าของดอมนั้นทำให้อัคคีหันไปถลึงตาใส่มัน จากนั้นเขาก็เดินนำเพื่อนๆ ของเขาออกไปอย่างรวดเร็ว

"เอ่อๆ ไอ้ไฟ ผลเลือดแกหน่ะโปร่งนะเว้ย " หมออนาวินเอ่ยขึ้นหังจากที่ทั้งหมดเงียบเสียงจากการเอ่ยเย้ากันตลอดทางนั้น

"หืม นี่ไอ้ไฟมันมั่วถึงขนาดต้องตรวจเลือดเลยหรือว่ะไอ้หมอ " ดอมหันหลังไปถามเพื่อนของเขาที่ดูจะเป็นการเป็นงานมากที่สุด

"ก็ไปกินไก่หลงโดยไม่ได้ใส่เครื่องป้องกันน่ะสิ"

"เฮ้ย มึงเสี้ยนมากขนาดนั้นเลยเหรอว่ะไอ้ไฟ " ดอมยังเอ่ยเย้าเพื่อนของเขาอีก

"เฮ้ย กูเมามากเว้ย แถมไก่ที่กูเจอก็น่ากินมากด้วย " อัคคีเอ่ยพรางนึกถึงร่างบางที่มีใบหน้าหวานนั้น เขาไม่รู้เลยว่าดวงตาเขานั้นระยิบระยับๆ

"หึ ดีน่ะไม่ติดโรคมาหน่ะ " หมออนาวินเอ่ยพรางถอนหายใจ

"ไม่ติดแน่นอนเว้ย แถมไก่ตัวนี้ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่าหรอก " อัคคีเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"เอ้า แกรู้ได้ยังไงว่ะ" ดอมเอ่ยถาม หลังจากนั้นอัคคีก็เงียบพร้อมกับบอกว่าจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง โดยไม่ลืมที่จะส่งแฟ้มประวัติเจ้าหล่อนให้เพื่อนของเขาดู เขาและไอ้เพื่อนๆ นั้นไม่มีความลับต่อกัน

หลังจากเพื่อนๆ ของเขากลับไปแล้ว เขาก็เริ่มที่จะทำตามสิ่งที่เขาคิดไว้กับเพื่อนๆ ทันที ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก จากนั้นก็กดเบอร์มือถือไปยังเบอร์ของหญิงสาวที่จะทำให้สิ่งที่เขาอยากรู้นั้นมันง่ายดายเสียยิ่งกว่าสิ่งใด

"ฮัลโหล จะพูดกับใครค่ะ " เสียงแหลมดันของมีนานั้นทำให้คนโทรต้องดึงโทรศัพท์ออกห่าง เล็กน้อย จากนั้นก็กรอกเสียงเข้าไปใหม่

"สวัสดีครับคุณมีนาหรือเปล่า นี่ผมเอง ไฟครับ"

กรี๊ดดด!!! " ค่ะ คะ คุณไฟ โทรมาหามีนา เหรอค่ะ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ " เสียงหล่อนรีบปรับให้หวานเอาใจคนฟังในทันทีเมื่อรู้ว่าคนที่โทรมานั้นเป็นใคร หล่อนดีใจเป็นที่สุดที่คุณไฟโทรมา ไม่รู้ว่ามีธุระอะไรหรอก แต่ถ้าจะให้เดา เขาคงพิศวาสอะไรเราเป็นแน่ เมื่อคิดได้ดังนั้นหล่อนก็ยิ้มเหยียดอย่างดีใจ หญิงสาวรีบฉอเลาะออดอ้อนเขาในทันที

อัคคียกยิ้มมุมปากหลังจากที่เขาวางสายจาก เด็กสาวนั้น เขานึกถึงร่างบางที่แสนเย่อหยิ่งอีกคน

"หึ ไอด้า เราคงต้องเจอหน้ากันอีกนาน " เขาเปรยออกมาเบาๆ จากนั้นเขาก็ขับรถตรงไปยังมหาลัยของมีนาในทันที ชายหนุ่มจอดรถรอมีนา อยู่ไม่นาน เด็กสาวก็เดินนวยนารถมาพร้อมๆ กับบรรดาเพื่อนสาวที่แต่ละคนนั้น บอกได้คำเดียวเลยว่าไม่น่าจะมาเรียนเลยด้วยซ้ำ แต่งตัวเหมือนจะมาหา......ซะมากกว่า

"สวัสดีค่ะคุณไฟขา รอนานไหมค่ะ " มีนารีบเดินเข้ามาทำท่าเป็นกันเองต่อหน้าบรรดาเพื่อนๆ ของหล่อน หล่อนรู้ว่าเพื่อนหล่อนอิจฉาหล่อนเป็นไหนๆ ที่ตอนนี้หล่อนมีเศรษฐีรูปหล่อมาตามจีบ หล่อนเริ่มวางมาดต่อหน้าเพื่อนๆ ทันที

"ไม่นานหรอกครับ ไปกันได้หรือยังครับ"

"ไปค่ะคุณไฟ มีนาหิว "

อัคคีพูดเสร็จก็เดินไปเปิดประตูรถให้กับมีนา จากนั้นเขาก็โปรยยิ้มให้กับบรรดาเพื่อนสาวของมีนา ทำเอาบรรดาสาวๆ เนื้อเต้นเป็นแถวๆ มีนาแอบยิ้มสะใจที่เป็นที่อิจฉาของเพื่อนๆ ต่อไปนี้หล่อนจะจับคุณไฟให้อยู่หมัดคุณแม่ต้องดีใจแน่ๆ มีนานึกในใจพรางหันมายิ้มหวานให้กับผู้ชายที่หล่อนหมายปองไว้ ทั้งหล่อทั้งรวยแบบนี้หล่อนจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขาอยู่กับหล่อน.....>>>>>>