ไอด้าค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ เมื่อรู้สึกว่ามันหนักอึ้งตรงเอวคอดกิ่วนั้น
"อุ๊ย!! " ปากบางร้องอย่างตกใจเล็กน้อย เมื่อดวงตาหวานสบเข้ากับดวงตาคมเข้มของเขาที่มองหล่อนอยู่ก่อนแล้วอย่างจัง ใบหน้าสวยร้อนผ่าวจนถึงใบหูเมื่อเห็นเขายิ้มให้หล่อน นี่เขาตื่นตั้งแต่เมื่อไรนะ แล้วนอนอยู่แบบนี้นานเท่าไรแล้ว หล่อนเพิ่งรู้ว่าตัวเองนอนอยู่บนต้นแขนแกร่งของเขา หญิงสาวกลัวว่าเขาจะเมื่อย
"เอ่อๆ ตื่นนานแล้วเหรอคะ " ดวงตาหวานหลุบลงมองหน้าอกแกร่งของเขาแทนที่จะจ้องตาประสานตากับเขานั้น
"เรียกว่าไม่ได้นอนมากกว่า " เขาพูดด้วยน้ำเสียงเบาหวิว แต่มันแฝงไปด้วยอะไรหลายๆ อย่าง
อัคคีมองร่างเล็กในอ้อมแขนเขาแล้วก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้ เขารู้ว่าหล่อนรู้สึกอย่างไร สายตาเขากวาดมองใบหน้าสวยที่แดงกล่ำอยู่อย่างนั้น เขาไล่สายตามองเนื้อเนียนบริเวณไหล่มนที่เปลือยเปล่านั้น ก็พบว่ามันอมชมพูไปหมด ด้วยความที่เจ้าหล่อนเป็นลูกครึ่งผิวขาวนั้น
