“ดูท่าเธอจะกลัวฉันมากเลยนะ ไหนๆ”
มือหนาเชยปลายคางมน แอนเดรียแสร้งหันหน้ามองไปอีกทาง เขายิ่งชอบใจที่เห็นเธอต่อต้าน
“ถูกฉันกอดแบบนี้ไม่ชอบหรือไง หากเป็นข้าหลวงนางอื่นคงตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก”
แอนเดรียอยากตบปากสั่งสอนเขาเสียจริง กล้าดีอย่างไรถึงหยามเกียรติของสตรีเช่นนี้
“หม่อมฉันไม่คิดอาจเอื้อม กรุณาเถอะเพคะ หม่อมฉันขอร้อง”
แฟกเตอร์ยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ เขาหลับตาสูดดมกลิ่นหอมเข้าเต็มปอด จากนั้นจึงปล่อยให้ร่างบางเป็นอิสระ แอนเดรียรีบขยับกายออกห่าง ปีศาจตนนี้ร้ายกาจเหลือเกิน เห็นทีเธอต้องระวังตัวให้มากขึ้น ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นก็จะหลีกเลี่ยงในการเผชิญหน้ากับเขา
“ตัวสั่นเชียว หึๆ” ร่างสูงสง่าทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงกว้าง พิงแผ่นหลังกับหัวเตียงทอดมองแอนเดรียไม่วางตา ราวกับเขาจงใจยั่วประสาทของเธอให้แตกกระเจิง
“ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าต้องการเธอมาเป็นคนดูแลส่วนตัว”
“แต่หม่อมฉันทรงเป็นข้าหลวงใน
