Buong araw akong hindi tumayo sa kama. Yakap ko lang ang sarili ko habang nakatalukbong ng kumot. Ayokong lumabas kasi alam kong nandiyan pa rin siya.
"Sorry na, okay?" biglang sabi niya mula sa pintuan.
Hindi ko inalis ang kumot na nakatalukbong sa akin. Mas hinawakan ko pa 'yon nang mahigpit para hindi ko makita ang kasuklam-suklam niyang mukha.
Ano pa ba kasing gusto niya? Ibinigay ko naman na ang lahat. Pinalaya ko siya kahit masakit sa akin tapos ano? Tiniis ko lahat ng sakit kahit pa para ko nitong nilalamon nang buong-buo.
"Lasing ako. Hindi ko sinasadya." Umupo siya sa tabi ko kaya mabilis kong niyakap ang sarili. Umasog ako ng paghiga palayo sa kanya na pinigilan niyang bigla. "Tama na, Lory. Para ka namang bata." Inis niyang tinanggal ang kumot.
Umiyak ako ng umiyak at pi
