สองวันต่อมา
“พราวฟ้าเอาไปเสิร์ฟโต๊ะห้า” เชฟเอ่ยบอกฉันขณะที่ทำอาหารออกมาวางรอเสิร์ฟ
“ได้ค่ะเชฟ” ฉันก็รีบนำอาหารไปเสิร์ฟตามที่เชฟบอกทันที ซึ่งก็เป็นโต๊ะของคุณอาธานินเช่นเดิม เพราะคุณอาเป็นลูกค้าวีไอพีของที่นี่ เนื่องจากคุณอามาคุยธุรกิจที่ร้านอาหารแห่งนี้เป็นประจำ เพราะที่นี่ค่อนข้างสงบและเป็นส่วนตัว รวมถึงรสชาติอาหารที่อร่อยด้วย
“ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารค่ะ” ฉันเอ่ยบอกอย่างสุภาพก่อนจะนำอาหารมาวางเสิร์ฟจนเสร็จ และรีบเดินออกมาทันที
ผ่านไปสักพัก
ครืดด ครืดด~
ขณะที่ฉันกำลังทำความสะอาดโต๊ะอาหารอยู่นั้น จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น
แม่
ติ้ด
ฉันรีบกดรับสายแม่ทันทีอย่างไม่ลังเล เพราะฉันคิดว่าแม่ต้องมีอะไร โดยปกติแม่จะไม่ค่อยโทรหาฉันเท่าไหร่
“ฮัลโหลค่ะแม่”
(สวัสดีครับ คุณเป็นลูกสาวของคุณนภาใช่ไหมครับ พอดีผมเห็นเมมเบอร์ว่าลูกสาว) เสียงผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยออกมา ทำให้ฉันใจไม่ดีขึ้นมาทันที
