วันต่อมา
“เป็นยังไงบ้างพราว ยังปวดหัวอยู่ไหม” แม่ยกมือขึ้นแตะหน้าผากฉันเบาๆเพื่อเช็กอาการตัวร้อน
“นิดหน่อยค่ะแม่” ฉันตอบแม่กลับไปเสียงแหบพร่า
“ตัวยังร้อนอยู่เลย งั้นกินยาหน่อยนะลูก” แล้วแม่ก็ยื่นยามาให้ ฉันก็ลุกขึ้นนั่งหยิบยามากินทันทีก่อนจะนอนต่ออย่างคนไม่มีแรง
“ไปทำอะไรมาเนี่ยลูก ทำไมไม่สบายแบบนี้ เมื่อวานยังดีๆอยู่เลย”
“น่าจะตากฝนค่ะแม่” ฉันโกหกแม่ออกไป ความจริงแล้วที่ฉันต้องมานอนไม่สบายแบบนี้ก็เพราะทรัชทำเรื่องอย่างว่ากับฉันหนักมาก เมื่อวานเขาทำฉันตั้งแต่ตอนที่เขาลากฉันไปบนห้องก็ช่วงสายๆ จนถึงเกือบเย็นของวัน รวมๆแล้วก็เกือบหกชั่วโมง โดยไม่ให้ฉันพักเลยสักนิด พอทรัชทำมันจนพอใจเขาก็ไล่ฉันออกมาจากห้องของเขาทันทีอย่างไม่สนใจไยดีว่าฉันจะเป็นยังไง สภาพของฉันตอนที่เขาไล่ออกมาจากห้องจะแย่แค่ไหน
เขาไม่คิดจะหันมามองฉันเลยแม้แต่นิดเดียว…
ฉันจึงฝืนสังขารเดินออกมาเพื่อจะกลับบ้าน แต่ตอนที่
