หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
เพล้ง! เสียงถ้วยขนมหวานตกลงกระแทกพื้นจนแตกกระจาย
“ฉันไม่กินฝีมือพวกแก ไม่ต้องทำมาให้” เสียงแหลมของสิรินตวาดใส่พราวฟ้าเสียงดัง จนร่างบางสะดุ้งขึ้นมาทันที
“แม่แค่อยากให้คุณอาลองชิมดูค่ะ” ร่างบางเอ่ยออกไปเสียงเบา
“ฉันไม่ใช่ญาติพ่อแก ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าอา”
“ขอโทษค่ะ” ร่างบางก้มหน้าลงอย่างไม่กล้าสบตา
“แล้วฉันก็ไม่กินของเมียน้อยอย่างแม่แก”
“แม่หนูไม่ได้เป็นเมียน้อยนะคะ” หญิงสาวพูดขึ้นทันทีด้วยน้ำเสียงนอบน้อมถึงแม้เธอจะไม่ชอบให้ใครมาว่าแม่ก็ตาม
“ถ้าไม่ได้เป็นเมียน้อย ก็ไสหัวออกไปสิทั้งแม่ทั้งลูก”
“หนู…” หญิงสาวกำลังจะพูดขึ้น
“ทำไม่ได้ หึ”
“ไม่ใช่นะคะ”
“ออกไปให้พ้นหน้าฉันนังลูกเมียน้อย ไป” แล้วสิรินก็ตวาดด่าสั่นบ้านชี้นิ้วสั่งให้พราวฟ้าออกไป หญิงสาวที่ทำอะไรไม่ได้จึงค่อยๆเก็บเศษถ้วยที่ตกแตกและเดินก้มหน้าออกไปทันที
ตึกตึก…
เมื่อสองเท้าเรียวเดินเข้ามาในบ้านหลังเล็ก นภาก็เดินมาหาลูกทันที
“เป็นยังไงบ้างลูก” เธอเอ่ยถามลูกสาวอย่างลุ้นกับคำตอบ พราวฟ้าก็ส่ายหน้าออกมาช้าๆก่อนจะมองไปยังถ้วยที่แตกละเอียดบนถาดอาหารซึ่งนภาก็มองตามไปก่อนจะถอนหายใจออกมา
“คุณสิรินคงไม่ชอบทานขนมหวานน่ะลูก” นภาเอ่ยบอกพราวฟ้าด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ค่ะแม่” ร่างบางก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินเอาของไปเก็บ
ผ่านไปสักพัก
“ถ้ายังหน้าด้านอยากจะอยู่บ้านหลังนี้ก็ต้องช่วยกันทำความสะอาด” เสียงแหลมของคุณสิรินพูดดังขึ้น ฉันจึงรีบเดินไปดูหน้าบ้านทันทีก่อนจะเห็นคุณสิรินกำลังคุยกับแม่ฉันอยู่
“คุณอยากให้ฉันทำอะไรเหรอคะ”
“แม่” ฉันรีบเดินเข้าไปหาแม่ทันที
“มาพอดีเลย นังเรียมเอาของมาให้มันสองแม่ลูก” คุณสิรินหันมาพูดกับฉันก่อนจะหันกลับไปสั่งป้าแม่บ้านที่ยืนอยู่ด้านหลัง
“ค่ะคุณนาย” แล้วป้าแม่บ้านก็เดินไปหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดบ้านทั้งหมดมาวางไว้ตรงหน้าฉันกับแม่
“ไปทำหน้าที่ของพวกเธอสิ”
“ได้ค่ะ” แม่พูดขึ้น
“แต่แม่คะ แม่ทำไม่ไหวหรอกนะ” ฉันร้องห้ามแม่ออกไปทันที เพราะแม่ฉันไม่ค่อยแข็งแรงทำอะไรหนักมากไม่ได้
“ถ้าเป็นห่วงแม่แกมาก แกก็ทำแทนทั้งหมดสิ นังลูกเมียน้อย”
“ไม่ค่ะๆ ฉันจะทำเอง” แม่หันไปพูดกับคุณสิรินก่อนจะหันกลับมาหาฉัน
“แม่ไหวลูก แม่ทำได้ เรามาอาศัยอยู่บ้านเขา เราก็ต้องตอบแทนนะลูก”
“แต่หนูทำเองคนเดียวได้ค่ะแม่” ฉันรีบพูดขึ้น
“ไม่เอา เดี๋ยวพราวจะเหนื่อย”
“โอ๊ย! ไม่ต้องแย่งกันฉันรำคาญ ไปทำมันทั้งคู่นั่นแหละ” พูดจบ คุณสิรินก็ทำท่าจะเดินออกไป
“แล้วก็ทำให้เสร็จก่อนสี่โมงเย็นด้วยนะ” เธอชะงักเท้าหันกลับมาบอกฉันกับแม่ด้วยน้ำเสียงแหลมและเดินออกไปทันที
“เราไปทำงานกันเถอะลูก มีเวลาไม่มาก”
“ค่ะแม่” ฉันจำใจยอมเดินตามแม่เข้าไปในบ้านหลังใหญ่เพื่อทำความสะอาดบ้านด้วยความรวดเร็ว
สองชั่วโมงผ่านไป
“แม่ไปพักก่อนเถอะค่ะ เหลือไม่เยอะเดี๋ยวพราวทำเอง” ฉันเอ่ยบอกแม่ไปขณะที่กำลังขัดห้องน้ำภายในบ้านทั้งหมด
“ไม่เป็นไรลูก แม่ไหว เฮ่อๆ” แม่เอ่ยออกมาพร้อมกับหอบหายใจถี่รัว
“แม่ค่ะ ไปพักเถอะค่ะ ถ้าแม่ฝืนทำแบบนี้แล้วเป็นไรขึ้นมาจะทำยังไงคะ” ฉันเอ่ยบอกแม่น้ำเสียงดุๆ สีหน้าดจริงจัง
“ก็ได้ลูกๆ” สุดท้ายแม่ก็ต้องยอมไปพักตามที่ฉันบอก เมื่อเห็นแม่เดินออกไปแล้วฉันก็รีบหันกลับมาขัดห้องน้ำต่อให้เสร็จทันที
“นี่เสร็จหรือยัง” เสียงป้าแม่บ้านเอ่ยถามขึ้น
“ใกล้เสร็จแล้วค่ะ”
“ถ้าเสร็จแล้ว คุณผู้หญิงให้ไปทำความสะอาดห้องให้คุณทรัชด้วยนะ วันนี้คุณทรัชจะกลับมานอนบ้าน”
“ค่ะป้า” ฉันทำได้แค่พยักหน้าตอบกลับไป เมื่อขัดห้องน้ำเสร็จแล้ว ฉันก็รีบขึ้นไปทำความสะอาดห้องของทรัชตามคำสั่งทันที
แอดด ฉันเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนสุดหรูและหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดเดินเข้าไปด้านใน
“เฮ่อ” ฉันถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะลงมือทำความสะอาดห้องนอนทันที เมื่อทำความสะอาดบริเวณต่างๆภายในห้องนอนเสร็จแล้ว ฉันก็เข้าไปขัดห้องน้ำต่อ
ผ่านไปสักพัก
บรื้น~ เสียงรถหรูขับเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ก่อนที่ร่างสูงจะเดินลงจากรถเข้ามาในบ้าน
“คุณทรัชสวัสดีค่ะ” แม่บ้านรีบเดินเข้ามาต้อนรับทันที
“แม่ล่ะ” ร่างสูงถามขึ้นเสียงเรียบ
“คุณผู้หญิงกำลังทำสปาอยู่ค่ะ” ร่างสูงพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องของตัวเองทันที
แอดด
“ร้อนเป็นบ้า” ปากหนาพึมพำออกมาพร้อมถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมดเพื่อจะไปอาบน้ำทำให้ตอนนี้คนตัวสูงร่างกายเปลือยเปล่าเดินตรงไปห้องน้ำ แต่ทว่าขณะที่ทรัชกำลังจะเปิดประตูเข้าห้องน้ำนั้น
แอดด มือบางก็เปิดประตูห้องน้ำออกมาพอดี
“คุณ / เธอ!” แล้วทั้งสองก็ต่างร้องออกมาด้วยความตกใจ ก่อนที่ดวงตากลมจะไล่สายตามองไปตามลำตัวของคนตัวสูงแล้วเธอก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นมาทันทีด้วยความตกใจสุดขีด
“ว้ายยย! / เฮ้ย!” คนตัวเล็กก็ร้องกรี๊ดออกมา มือบางยกขึ้นมาปิดตาตัวเองด้วยความรวดเร็ว คนตัวสูงที่นึกขึ้นได้ก็รีบเอามือปิดของสงวนและเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอวไว้ทันที
“เอามือออกได้แล้ว” เขาเดินเข้ามาดึงมือเธอออก
“คะ คุณแก้ผ้าทำไมคะ” เธอถามขึ้นเสียงสั่นๆ
“ฉันจะอาบน้ำ”
“ละ แล้วทำไมต้องรีบถอดด้วยล่ะคะ แบบนี้คนอื่นเห็นจะไม่ดีนะคะ”
“นี่เธอ! ตั้งสติหน่อยนะ”
“…” หญิงสาวก้มหน้างุน
“นี่มันห้องของฉัน ฉันจะถอดตรงไหนตอนไหนก็ได้ไหม”
“…”
“แล้วฉันต้องเป็นคนถามเธอมากกว่านะว่าเข้ามาในห้องฉันทำไม” ทรัชพูดขึ้นเสียงเรียบ
“คะ คือฉันมาทำความสะอาดให้คุณค่ะ” พราวฟ้าตอบกลับไปอย่างไม่กล้ามองหน้าคนตัวสูง
“ทำไมเธอต้องทำ ใครสั่ง”
“คะ คุณสิรินค่ะ” เธอตอบกลับไปไม่เต็มเสียงนัก
“แม่งั้นเหรอ” ร่างสูงพึมพำขึ้น
“ฉันทำความสะอาดเสร็จพอดี งั้นขอตัวก่อนนะคะ” แล้วร่างบางก็รีบเดินออกไปอย่างไม่กล้ามองหน้าคนตัวสูงแม้แต่น้อย
“แม่จะใช้พราวทำไม แม่บ้านก็มีเยอะแยะ” เมื่อเห็นคนตัวเล็กออกไปแล้ว ทรัชก็พึมพำขึ้นมาทันทีด้วยความไม่เข้าใจ แต่ก็เลือกที่จะเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สบายตัว
.
.
.
เมื่ออาบน้ำเสร็จทรัชก็เดินออกจากห้องเพื่อมาหาแม่ทันที
“ทรัช มานานแล้วเหรอลูก”
“สักพักแล้วครับ”
“งั้นไปทานข้าวกันดีกว่า” แล้วสิรินก็เดินพาลูกชายมาที่โต๊ะอาหารทันที
“พ่อล่ะครับ”
“ยังไม่กลับ สงสัยประชุมหรือไม่ก็ไปอยู่บ้านนังเมียน้อย” สิรินพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ ทรัชที่เห็นแบบนั้นก็เงียบไปก่อนจะตักอาหารให้คนเป็นแม่แทน
“ขอบคุณนะลูก”
“แม่ครับ ทำไมแม่ถึงให้พราวฟ้ามาทำความสะอาดให้ล่ะครับ” ทรัชเอ่ยถามขณะที่สองแม่ลูกกำลังนั่งทานอาหารกันอยู่
“มาอาศัยบ้านคนอื่นอยู่ จะให้กินนอนอยู่เฉยๆไม่ได้หรอก แม่ก็เลยให้พวกมันทำงานตอบแทนไงลูก”
“งั้นเหรอครับ” ทรัชพูดขึ้นอย่างไม่เข้าใจคนเป็นแม่ แต่ก็ไม่ได้พูดขัดอะไรเพราะรู้ว่าแม่กำลังอารมณ์ไม่ดี
“ทรัชอย่าไปสนใจเลยลูก ทานข้าวกันเถอะ” แล้วสิรินก็เปลี่ยนเรื่องไปทันที ก่อนที่สองแม่ลูกจะนั่งทานอาหารกันไป