สามวันต่อมา
ครืดด ครืดด~
ร่างสูงลืมตาตื่นอย่างงัวเงียเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
แม่
ติ้ด
“ฮัล..”
(ฮื่ออ ทรัชลูก) ยังไม่ทันที่ทรัชจะพูดอะไรออกไป เสียงร้องไห้ของปลายสายก็ดังขึ้น ทำให้ร่างสูงเด้งตัวลุกขึ้นทันทีด้วยความตกใจ
“แม่เป็นไรครับ ร้องไห้ทำไม”
(พ่อเขาทำร้ายจิตใจแม่มากเลย ฮื่อออ แม่เจ็บใจไปหมดแล้ว ฮึก! ฮื่อออ) สิรินร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
“พ่อทำไมครับ เกิดอะไรขึ้น”
(ฮื่ออ พ่อทำเกินไปแล้ว เกินไปจริงๆ)
(แม่ทนไม่ไหวแล้วทรัช แม่ไม่อยากอยู่แล้ว ฮื่ออ)
“แม่ใจเย็นๆนะครับ เดี๋ยวผมรีบไปหานะ” ร่างสูงไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เพราะที่สิรินพูดออกมาจับใจความไม่ถูกเลย ทำให้ทรัชไม่สามารถจับใจความได้
(ฮื่ออ ฮึก!)
“เดี๋ยวทรัชรีบไปนะครับแม่” พูดจบ ทรัชก็เดินไปแต่งตัวด้วยความรีบร้อนและขับรถกลับไปบ้านทันที
.
.
.
@บ้านธานิน
ตึกตึก สองเท้าหนาเดินลงจากรถรีบวิ่งเข้ามาใน
