Ecevit'in Anlatımıyla...
İki gönül bir olunca, samanlık seyran olur derlerdi de inanmazdım. Benim küçük karım aklımı başımdan almış, samanlığı bile saray sanmamı sağlamıştı...
Yumuşak teni beni çektikçe çekiyor, ondan ayrılamayacağım bir hale getiriyordu. Eco yine uyanmış, yuvasına girmek için zor ediyordu. Ellerim belini sıkmayı bırakıp aşağıya indi ve götünün iki yanağını kavrayıp sıktı.
Ağzımdaki dudaklarından çıkardığı sesler beni mahvediyordu. Alışmıştı artık ona dokunmalarıma. Korkusu geçmişti, beni kabullenmişti ama şu utanma mevzusu hala onunla birlikteydi.
Dudaklarını bırakıp boynuna yöneldim. Elleri ensemde geziniyor, parmakları değdiği yeri yakıyordu sanki.
Kalçalarından bastırıp Ecoyu sürtmeye devam ederken, boşalacaktım nerdeyse. Durmaya niyetlendiğim sırada, Esmer elbise
