Yazarın Anlatımıyla...
Sabahın ilk ışıkları köye vurduğunda herkes derin bir uykudaydı. Hiç şüphesiz ki uzun zaman sonra en mutlu uyanan belki de Cemil Beydi.
Esmer'in düğünü peşine Mehmet'in evlenmesi derken, epeydir karısı Güler Hanıma sokulamıyordu. Gece duygduğu sesler uyuyan devi uyandırmış, baş ağrısıyla uyumaya çalışan Güler Hanımı hedef almıştı.
Güler Hanım her ne kadar kocasını darılmış olsa da, yatakda küslük olmazdı. Kocasına nazlana nazlana istediğini verdi. Cemil Bey istediğini alıp rahatladığında, kendini yana atarak nefes nefese tavana baktı. "Az sakin ol Güler. Gelinle takışma. Cahil kızla bir olma. Senin adın Güler'diyse bile yüzün de gülerdi. Ne oldu sana böyle?"
Güler Hanım yan dönüp yatarken baktı kocasına. "Çok fena herif. Bile bile o çamaşırları o hale getirdi.
