หลังจากนั้นไม่กี่วันกรุณาก็ได้ออกจากโรงพยาบาล เธอดีใจมากเพราะโรงพยาบาลมันอุดอู้สำหรับเธอ ถึงแม้เพื่อนพี่ชายจะแวะเวียนผลัดเปลี่ยนไปคุยกับเธอเพื่อไม่ให้เธอเบื่อก็ตาม
“รีบเชียวนะ”
“ก็หนูอยากกลับบ้านแล้ว”
“ยายบอกให้พี่เตรียมของรับขวัญหลานด้วย ไปถึงบ้านก็อย่าตกใจล่ะ”
“แล้วพี่โมบอกหนูทำไม ใช่ว่ายายให้เก็บเป็นความลับเหรอ”
“อุ๊ย! ลืม ตื่นเต้นไปหน่อยลืมๆ มันไปเถอะนะ” นะโมทำสีหน้าเลิ่กลั่กไม่ไหว ไม่รู้หรอกว่ายายเตรียมอะไรเอาไว้แต่ดูจากความตื่นเต้นของพี่ชายต้องเป็นอะไรที่ไม่ธรรมดาแน่
“เซอร์ไพร์ส!!!”
เสียงต้อนรับเธอและสาธุกลับบ้านดังขึ้นทันทีที่กรุณาก้าวขาเข้าไปในบ้าน เพื่อนพี่ชายและป้าข้างบ้านอีกหลายคนมาร่วมงานในครั้งนี้ เห็นยายบอกว่าวันนี้ฤกษ์ดีเลยจัดงานรับขวัญเจ้าตัวน้อย หลายคนในหมู่บ้านจึงมาร่วมงานพร้อมข้าวของรับขวัญมากมาย
“ของพี่ให้สาธุสุดหล่อครับ” ไกด์ส่งทองเส้นเล็กให้เจ้าตัวน้อย กรุณาเห
