บทที่ 3 คนโปรด
843 Words
“ไอ้เก่งเอาไป” กระเป๋าสตางค์พร้อมโทรศัพท์มือถือถูกยัดใส่มือของคนเก่ง
คนโปรด ผู้เป็นพี่ชายต้องรีบขับรถออกมาเพราะน้องชายบอกว่าลืมของไว้ ด้วยความที่มันงอแงจนเขารู้สึกรำคาญจึงไม่มีทางเลือกรีบขับรถเอามาให้ในทันที
“พี่โปรดมาสักที น่าจะโทรบอกไอ้โชนสิ ผมจะได้ไม่ต้องขึ้นรถเมล์มา”
“ลองขึ้นดูบ้างจะเป็นไรไป…แล้วนี่ใคร?” คนโปรดเบนสายตามองหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าน้องชาย ท่าทางและการแต่ตัวดูไม่ใช่สเปกของมันเลยด้วยซ้ำ หรือว่ายายเฉิ่มนี่กำลังสารภาพรักกับน้องชายเขาอยู่
คนโปรดพี่ชายผู้แสนดีและอบอุ่นของบรรดาน้องๆ แต่ไหนใครจะรู้ว่าเขาเปลี่ยนไปมากหลังจากที่โดนผู้หญิงคนหนึ่งทิ้งไป จากผู้ชายที่รักเดียวใจเดียว อบอุ่นเป็นพ่อไมโครเวฟแบบสุดๆ กลายเป็นผู้ชายเจ้าชู้สับรางเก่งยิ่งกว่าน้องชายเสียได้
“ไม่รู้จักอะ” คนเก่งเอ่ยปฏิเสธเพราะเขาเองก็ยังไม่รู้จักหญิงสาวตรงหน้า
“ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”
“เดี๋ยว!”
“คะ?”
“ชื่ออะไร” ไม่รู้ผีตัวไหนกำลังเจาะปากของคนเก่งให้ถามชื่อของเธอออกไป
“ฉันเหรอ? ...ชื่อณาคะ”
“เรียนปีหนึ่งเหรอ” เป็นคนโปรดใช้สายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนที่เอ่ยถามขึ้นมาบ้างด้วยความที่เธอตัวเล็กแถมหน้าเด็ก ถึงจะดูเฉิ่มไปหน่อยแต่โดยรวมก็ถือว่าใช้ได้อยู่
“ไม่ใช่ค่ะ ปีสี่แล้ว”
“ปีสี่! หน้าเด็กชะมัด” ไม่ใช่แค่น้องชายที่ตกใจแต่คนโปรดก็ตกใจไม่ต่างกัน
“ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวอีกครั้งนะคะ พอดีว่าใกล้จะสายแล้ว”
“เดี๋ยว! เธอไม่อยากรู้จักฉันบ้างเหรอ ไม่มีมารยาท”
“ฉันพอจะได้ยินแล้ว คุณคงชื่อเก่งส่วนผู้ชายข้างๆ ก็คงชื่อโปรด แต่เราคงไม่ได้เจอกันอีกฉันเลยคิดว่าไม่รู้จักกันดีกว่า ขอตัวนะคะ”
“อ้าว ยังไม่ได้ขอไลน์เลย” คนเก่งบ่นพึมพำนึกเสียดายแปลกๆ เขาดันสนใจเธอเข้าแล้วซะด้วยสิ
“เดี๋ยวนี้มึงเปลี่ยนสเปกเหรอ”
“ก็ไม่ได้ตายตัวป่ะพี่ ว่าแต่…มองตามขนาดนั้นอย่าบอกนะว่าพี่โปรดก็ชอบเธอ”
“เฉิ่ม…แต่ก็ดูน่าสนใจดี อยากรู้ว่าตอนถอดแว่นจะน่ารักรึเปล่า”
“ให้ผมตามสืบให้มั้ย แต่ว่าใครดีได้นะพี่”
“แล้วถ้าได้ทั้งพี่ทั้งน้องละ”
“แบบนั้นก็…น่าสนใจ” สองพี่น้องมองหน้ากันอย่างรู้ใจ ปกติเขาไม่เคยมีความสัมพันธ์แบบนี้กับน้องชายหรอก เพราะสเปกที่ทั้งคู่ชอบค่อนข้างต่างกัน แต่สำหรับเธอคนนี้ดูเหมือนจะต่างออกไป
“รีบหน่อยนะ”
“รีบขนาดนั้นทำไมไม่มาสืบเองตั้งแต่เมื่อวาน”
“กูเพิ่งเจอเธอวันนี้มั้ยล่ะ”
“ถ้างั้นพี่ก็รอไปก่อน ไปล่ะผมต้องรีบไปเรียน ร้อนชะมัด”
“จะให้กูมารับมั้ยตอนเย็น”
“ไม่ต้องเดี๋ยวกลับเองครับพี่ชาย”
“ก็ดี จะได้ไม่เปลืองน้ำมัน”
“กับผมละเปลือง ถ้าเป็นพี่คนดีพี่จะบ่นมั้ย”
“ลองบ่นดูสิ คนดีบ่นกลับมึงทนฟังไหวเหรอ” คนเก่งยิ้มบางๆ กลับไป ก่อนจะส่ายหน้าเป็นพัลวัน เสียงบ่นของพี่สาวทำเขาหลอนทุกครั้งที่ได้ยิน
“ไปล่ะ ตั้งใจเรียนด้วยถ้าโดดกูฟ้องคนดีแน่”
“ผมไม่ทำงั้นหรอกพี่”
คนโปรดส่ายหน้าเบาๆ ให้น้องชาย ก่อนจะเดินขึ้นไปขึ้นรถที่จอดอยู่แล้วขับออกไป กลิ่นที่ติดอยู่ปลายจมูกทำให้เขาเผลอคิดถึงใบหน้าที่ได้พบเจอเมื่อครู่ กลิ่นกายของเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนไหนที่เขาเคยเจอ กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่มันมีทั้งความละมุนและความหวานปะปนกัน แต่กลับมีกลิ่นที่คล้ายกับธูปที่ใช้จุดไว้พระจางๆ ปะปนมาด้วย
“กลิ่นแปลกจริงๆ” ด้วยความที่มันแปลกจนเขาประหลาดใจทำให้รู้สึกสนใจและอยากรู้อยู่ไม่น้อย
“ไปไหนมา” เสียงของคนเป็นพ่อเอ่ยถามขึ้นทันทีที่คนโปรดก้าวขาเข้าโรงเรียนเทควันโด
“เอากระเป๋ากับโทรศัพท์ไปให้ไอ้เก่งที่มหาลัยมา น้องมันลืม”
“ขี้ลืมจริงไอ้ลูกคนนี้ วันนี้มีสอนเด็กๆ สิบคนนะ”
“ครับ แล้วพ่อจะไปไหน”
“พอดีพ่อกับลุงชัยจะไปชมวิวกันสักหน่อย ฝากด้วยนะ”
ชมวิวที่พ่อพูดถึงไม่ใช่การไปชื่นชมธรรมชาติหรืออะไร แต่ทุกวันจันทร์พ่อกับลุงชัยจะทำทีไปซื้อของแถวตลาดเพื่อตามจีบคุณนายคนหนึ่ง ไม่รู้เหมือนกันว่าใครจะจีบติดแต่ดูเหมือนทั้งคู่จะเป็นเอามาก
“รีบกลับมานะพ่อ ผมนัดสาวไปดูหนัง”
“รู้แล้วๆ”
- Writer
