หลายวันหลังจากกลับมาจากเกาะเสม็ด กรุณาเอาแต่ขลุกตัวอยู่ที่วัดกับแม่ชี เธอหวังจะใช้การปฏิบัติธรรมช่วยสงบจิตใจที่ฟุ้งซ่านคิดถึงแต่เรื่องราวในค่ำคืนนั้นให้หมดสิ้น แต่จนแล้วจนรอดภาพนั้นกลับเป็นภาพจำที่ติดอยู่ในหัวยากจะลืมได้
“ณาไม่ไปเรียนเหรอลูก”
“กำลังจะไปค่ะแม่”
“ทำไมช่วงนี้ขาดเรียนล่ะ ใกล้จบแล้วนะ ทำไมเอาแต่มาอยู่ที่วัดแบบนี้ มีเรื่องทุกข์ใจเหรอลูก”
“ไม่มีค่ะ” เธอตอบกลับไปแบบนั้นเพื่อให้คนเป็นแม่สบายใจแม้แท้จริงแล้วเธอกลัวว่าการไปเรียนจะทำให้เธอเจอกับสองพี่น้อง ทั้งๆ ที่เป็นคนตั้งกฎเองแท้ๆ แต่กลับเป็นเธอที่กลัวการเผชิญหน้า
“เฮ้ออ~~” เธอถอนหายใจออกมาอย่างหนัก
ในที่สุดหลังจากคิดหนักมาหลายวันกรุณาก็ตัดสินใจกลับมาเรียนอีกครั้ง สองเท้าก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย ทันใดนั้นระหว่างที่เธอกำลังเก็บกระเป๋าที่ทำร่วงตรงริมฟุตบาทข้างถนนเสียงบีบแตรก็ดังขึ้น
ปริ๊น!
“อะ!!” ด้วยความตกใจทำให้เธอล้มลงนั
