FATAL DESIRES

CHAPTER 14 🔥

Habang nakahiga pa rin kami ni Nathan, ramdam ko pa rin ang init ng katawan niya sa akin. Ang bawat hipo, bawat haplos ng kanyang palad sa aking baywang at balikat ay nagbibigay ng kakaibang kapanatagan—kahit na ang laman ng isip ko ay puno ng kaba at pangamba.

“Bella…” mababa niyang bulong, titig sa mata ko, “do you have the video?”

Napatigil ako sa aking hininga. Alam ko kaagad ang ibig niyang sabihin. Hindi simpleng video lang iyon—ito ang dokumento ng mga lihim ni Victor. Ang mga kahalayan niya sa mga lalake, ang mga illegal na drug transactions, lahat ng ebidensyang puwedeng magbukas ng napakalaking pintuan para sa kanya… at para sa amin.

“Y-yes… Nathan. I… I have it,” sagot ko, nanginginig pa rin ang boses, hindi lang sa init ng katawan niya kundi sa bigat ng responsibilidad na dala ng video.

Kinuha niya ang telepono ko mula sa tabi ko, dahan-dahang binuksan ang file. Ramdam ko ang tensyon sa kanyang bawat galaw, ang panggigigil at init ng kanyang titig sa screen habang pinagmamasdan ang mga eksena.

“Bella… do you realize what this can do?” bulong niya, halos nagbibirong tono pero halata ang seryosong intensity sa mata niya. “This… could ruin him… and protect so many people.”

Napakapit ako sa kanyang braso, halos hawak na hawak ang katawan niya. “I know… Nathan. I just… I didn’t want anyone to get hurt, but… I couldn’t let him continue.”

Hinawakan niya ang aking mukha, hinawakan ang baba ko, pinatitig sa akin ng mahaba. “Baby… you’re incredible… but this… it’s dangerous. Do you understand?”

Tumango ako, habang ang bawat pintig ng puso ko ay parang tumatalab sa init at tensyon ng sitwasyon. “I do… I trust you, Nathan. Whatever we need to do… we’ll do it together.”

Huminga siya nang malalim, hinaplos ang aking buhok, ang pisngi ko, ang noo ko—parang sinusubukang palambutin ang tensyon sa paligid namin. “Good… then we need to be smart. Plan it out… and protect you, Bella. Always.”

Nakahiga pa rin sa kanyang tabi, ramdam ko ang init niya, ang t***k ng puso niya sa akin, at sa loob ng puso ko, ramdam ko rin ang panggigigil na sabik siyang protektahan ako at sabay na harapin ang panganib.

“Baby… don’t worry. For now… let’s rest, recharge. Tomorrow… we start planning,” bulong niya, sabay halik sa aking noo, dahan-dahang humaplos sa aking braso.

Huminga ako nang malalim, pinipilit kalimutan pansamantala ang kaba at takot. Nakayakap sa kanya, ramdam ang t***k ng puso niya sa akin, at sa init ng kanyang katawan, alam kong sa kabila ng panganib, may sandaling katahimikan at proteksyon kami—isang sandali bago harapin ang unos na dala ni Victor.

“Hmmm… Nathan, I need to go home,” bulong ko, halatang nanginginig pa rin sa init at tensyon ng mga nangyari kanina. “I… I can’t sleep here.”

Napatingin siya sa akin, ang mga mata niya puno ng intensity at panggigigil. “Baby… why? It’s just us here. Safe,” sagot niya, dahan-dahan niyang hinaplos ang aking braso at balikat.

Ngunit ramdam ko ang bigat ng isip ko—hindi lang dahil sa init ng katawan niya, kundi dahil sa katotohanan na delikado pa rin ang sitwasyon namin. “I… I can’t, Nathan. Not here. I… need to go. Please understand.”

Napabuntong-hininga siya, dahan-dahang inilapit ang mukha niya sa akin, halos maramdaman ko ang init ng hininga niya sa aking pisngi. “Bella… I understand, baby… but…”

Pinisil niya ang aking kamay, halatang hindi niya mapigilan ang sarili na yakapin at hawakan ako. “Just let me hold you for a moment… please. You’re shaking.”

Hindi ko mapigilan ang sarili ko na huminga nang malalim. Ramdam ko ang t***k ng puso niya sa akin, ang init ng katawan niya, at sa isang iglap, napalapit ako sa kanya, nakayakap. Ngunit alam ko rin na kailangan kong kumilos—hindi pwede ako manatili rito.

“Okay… just for a moment,” sagot ko, dahan-dahan, ngunit sa loob ng puso ko, alam kong may panganib.

Habang nakayakap, hinaplos niya ang buhok ko, ang braso ko, at ramdam ko ang panggigigil sa bawat haplos. “You’re mine, Bella… and I won’t let anyone hurt you,” bulong niya, malambot pero may halong init at pananakot sa tono.

Kahit gusto kong humawak sa kanya, alam ko na oras na para maghiwalay. Unti-unti akong umangat, inilapit ang mukha ko sa kanyang leeg at hinalikan ng mabilis—isang pangako at pasasalamat sa kanya. “I… need to go home, Nathan. Please don’t…”

Napangiti siya, ngunit halata sa mata niya ang pangungulila at sabik. “I know, baby… go. But I’ll be waiting. Call me the moment you step inside.”

Tumayo ako, mabilis ngunit maingat, habang hinihila ang sarili ko palayo. Ramdam ko pa rin ang init ng katawan niya sa akin, ang panggigigil sa bawat haplos at titig. Ngunit kailangan kong lumayo—hindi lang para sa sarili ko, kundi para sa aming dalawa.

Bago pa man ako makalabas, humarap siya, hawak ang mukha ko sandali. “Bella… I want you safe. Always. Don’t forget that, okay?”

Tumango ako, nanginginig sa loob at labas. “I won’t… Nathan. I promise.”

Bago ko pa man tuluyang makalimot, binilisan ko ang galaw ko. “Nathan… here,” sabi ko, habang inihahaboy sa kanya ang maliit na USB stick.

Hinawakan niya ito, nagulat ang mga mata niya sa laki at bigat ng responsibilidad na dala nito. “Is this… everything?” tanong niya, halos hindi makahinga sa anticipation at kaba.

Tumango ako, dahan-dahan, ngunit matatag. “Yes… lahat ng videos. Kinopya ko din sa USB, aside sa mga nasa phone ko. Hindi pwedeng mawala o mapunta sa maling kamay.”

Hinawakan niya ang aking mukha, titig sa akin na parang sinusukat ang bawat pag-iisip at pangamba sa mata ko. “Bella… do you understand the danger? Once this is out… walang makakapigil sa kanya,” bulong niya, puno ng panggigigil at galit sa boses.

Napatingin ako sa kanya, ang puso ko kumakabog, hindi lang sa init na dala niya kundi sa bigat ng sitwasyon. “I know… that’s why I gave it to you first. Trusted you… Nathan. You’re the only one who can handle this.”

Muli niyang hinawakan ang kamay ko, dahan-dahang pinisil. “I swear… I’ll protect you. And this… I’ll make sure it ends, baby. Walang makaka-harm sa’yo.”

Huminga ako nang malalim, ramdam ang init ng kamay niya sa akin, ang t***k ng puso niya sa puso ko. Ang USB na maliit lang sa tingin, pero dala nito ang aming kapalaran—at alam naming parehong handa kaming harapin ang panganib na dala nito.

Dahan-dahan niyang ini-slide ang USB sa loob ng kanyang pocket, titig sa akin. “Keep your phone safe… at all times. I’ll track this, monitor everything. We won’t let him get away with it.”

Tumango ako, ramdam ang panggigigil sa katawan ko—hindi dahil sa init ng sandaling ito, kundi sa bigat ng responsibilidad at panganib na dala namin. Ngunit sa bawat titig ni Nathan sa akin, alam kong hindi kami nag-iisa.

Nathaniel POV

Nakaharap si Xian sa akin sa sofa, nakatingin sa akin na may halong pagtataka at kuryusidad. Huminga ako nang malalim, alam kong panahon na para maging tapat sa kanya—hindi lang tungkol sa panganib ni Victor, kundi sa nararamdaman ko kay Bella.

“Xian… I need to tell you something,” simula ko, dahan-dahan. “It’s about Bella…”

Tumango siya, halatang nakatuon sa bawat salita. “Go on…”

Pinilit kong kontrolin ang boses ko, pero halata ang init sa tono ko. “I… I love her. I’ve loved her since the first moment I saw her.”

Napalunok siya, mata niya lumaki sa gulat. “Wait… what? Nate… are you serious? She’s married!”

Tumango ako, titig sa kanya na puno ng determinasyon. “Yes. She’s married… to Victor. But… I couldn’t help it. There’s something about her, Xian. Something that just… grabs you. I can’t stop thinking about her.”

Napahinga siya ng malalim, halatang naguguluhan sa akin, sa emosyon na ramdam niya sa paligid. “Nathan… this… this is insane. You’re saying… you’ve been holding this in all this time? While she… while she’s… married?”

“Exactly. But it’s not just feelings, Xian. I’ve been protecting her too… in ways no one else can,” sabi ko, titig sa kanya na puno ng seryosong intensyon. “I won’t let anything happen to her. Not Victor, not anyone.”

Tumigil siya, halos hindi makapaniwala, at huminga ng malalim bago ngumiti nang bahagya. “Nate… you’re insane. But I get it… I get why you’re like this. Just… be careful. For her sake.”

Ngumiti ako sa kanya, nagpasalamat sa pagkakaintindi niya, bago ko inihanda ang laptop at USB. “Alright… now you need to see this. This is why I need your help.”

“I need your help, Xian,” bulong ko, dahan-dahan ngunit puno ng determinasyon. “This… this can’t stay hidden. Look at this.”

Binuksan ko ang laptop at pinanood niya ang video—ang USB footage na nakuha namin kay Bella, ang lihim ni Victor, ang kanyang mga transaksyon sa droga, at mga kahalayan sa mga kliyente niya. Ang bawat eksena sa video ay pumukaw sa galit at pagkabigla sa mukha ni Xian.

“Holy sh*t… Nathan…” napasinghap siya, halos matumba sa upuan. “This… this is insane. How can he—? Bella… she—”

Tumango ako, hawak ang kamay niya. “Exactly. That’s why I need you. We can’t let this slide. She trusted me with this, Xian. I can’t fail her.”

Napatingin siya sa akin, halatang nag-iisip kung paano namin haharapin ang panganib. “You know what this means, right? Victor… he’s not just powerful… he’s dangerous. If he finds out…” huminto siya, kitang-kita sa mata niya ang kaba at galit.

“Exactly why we have to act smart. I’m not letting anything happen to her. Not now, not ever,” sabi ko, titig sa kanya na puno ng init at panggigigil. “I trust you, Xian. I need your brain, your skills, your contacts… everything.”

Huminga siya nang malalim, tila pinipilit kontrolin ang emosyon. “Alright… I’m in. Whatever you need. We’ll do this… carefully. But Nathan… this is serious. There’s no going back once we start.”

Tumango ako, halatang nagtataglay ng parehong determinasyon at galit. “I know. But she deserves better. And I won’t let anyone hurt her again. We start tonight.”

Si Xian, kahit nabigla at nag-aalala, tumayo na rin at hinawakan ang aking balikat. “Let’s do this… together. For Bella.”

Ang tension sa silid ay halata, ngunit ramdam ko rin ang seguridad sa presensya ng pinsan at kaibigan kong ito. Sa oras na iyon, walang ibang iniisip kundi ang proteksyon kay Bella at ang pagbagsak kay Victor.

Nakaharap kami ni Xian sa maliit na command center na na-set up sa condo ko. Laptop, tablet, at ilang screens ang nakalatag sa lamesa, bawat isa ay may kanya-kanyang feed: CCTV, satellite tracking, at logs ng phone. Ramdam ko ang bigat ng responsibilidad, pero ramdam ko rin ang determinasyon sa bawat galaw namin.

“Okay, Nate… paano natin sisimulan?” tanong ni Xian, hawak ang tablet niya at pinapakita ang mapa ng buong Makati, kasama ang mga ruta at kilalang lokasyon ni Victor.

“Unahin natin ang phone tracking,” sagot ko, habang inilalagay ko ang USB sa laptop. “Kung malalaman natin ang pattern ng movements niya, mas madali nating mapipigilan ang susunod niyang hakbang.”

Habang nagtatrabaho, nakatitig ako sa screen, bawat coordinate ni Victor ay parang pulso ng panganib. “I’ve already planted trackers on some of his assets… vehicles, devices… even his safehouse,” sabi ko, boses mababa pero may init. “Xian, kailangan nating subaybayan ang lahat ng galaw niya.”

Tumango si Xian, seryoso. “Got it. I’ll start monitoring the cameras around his offices and residences. Mag-iipon tayo ng solid proof, Nate. Kung gusto natin itong wakasan… kailangan natin lahat ng ebidensya.”

Habang nagtatrabaho kami, may biglang tumunog na notification sa laptop ko. Screen flashing, isang vehicle ni Victor ang gumalaw sa ruta na hindi namin inaasahan. “Sh*t… he’s moving,” sabi ko, mabilis na nag-scroll sa mapa.

“Track it, fast!” utos ni Xian, mabilis ang daliri sa tablet. “Nate, kailangan natin i-pinpoint ang current location niya. Kung hindi, mahuhuli tayo sa likod ng bawat hakbang niya.”

Habang sinusubaybayan namin, napansin ko ang pattern ng galaw niya—lagi siyang may backup, at may mga pagkakataong pinapalitan ang ruta para hindi ma-trace. “Dito nagkakaproblema tayo… pero hindi imposible,” sabi ko, halatang nakatuon sa screen.

Habang umiikot kami sa bawat feed, nagsimula na rin ang plano para sa surveillance—nakaposisyon na ang ilang trusted allies namin sa mga key locations. “Xian… this is it,” sabi ko, hawak ang headset, inaayos ang comms. “We’ll split the monitoring. Ako sa field assets, ikaw sa digital feeds. Every suspicious move, we document. Every illegal transaction, we record.”

Tumango si Xian, seryoso. “Understood. We’ll get him, Nate. For Bella… for everyone he’s hurt.”

Hindi namin pinansin ang oras; bawat segundo ay mahalaga. Habang nagtatagal, nakaramdam ako ng halo ng kaba at excitement. Parang every click, every tracking update ay may kaakibat na tensyon—parang nasa harap kami ng isang larong may buhay at kamatayan sa likod nito.

“Are you ready?” tanong ko kay Xian, mata ko nakatitig sa kanya.

“Ready. Let’s make every move count,” sagot niya, at sabay kaming tumingin sa mga screens, handa na simulan ang unang hakbang sa pagbabalik ng hustisya para kay Bella—at sa pagwawakas ng imperyo ni Victor.

Habang nagbubuo ng plano at nag-oorganisa ng ebidensya, ramdam ko na hindi lang ang hustisya ang nasa isip ko—si Bella rin, at ang pangakong hindi na siya muling masasaktan, ay naging sentro ng bawat galaw namin.