FATAL DESIRES

CHAPTER 16 🔥

Nag-iikot ang ilaw ng studio sa paligid ko, bawat click ng kamera ay tumutugma sa t***k ng puso ko. Nakatuon ako sa pose, bawat galaw ay sinadya, pero hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba sa tuwing naiisip ko si Nathan.

Bigla, may naramdaman akong presensya sa likod ko. Bumaling ako, at doon ko siya nakita—Nathan, nakatayo sa pintuan ng studio, nakatingin sa akin. Halos huminto ang oras.

“Nathan! What are you doing here?!” halos sigaw ko, nanginginig ang boses. “Hindi ka pwedeng makita na kasama ako dito!” Halos mahulog ang kamera sa shock ko.

Ngunit hindi siya lumapit agad. Nakangiti lang siya, may halong panggigigil at pang-aasar sa mga mata. “I couldn’t stay away, baby… not even for a photoshoot,” sagot niya, mababa at puno ng init, parang hinihimok akong lumapit sa kanya.

Hinila ko ang scarf ko sa mukha, sinusubukang takpan ang kaba at excitement na unti-unting dumadaloy sa katawan ko. Pero ramdam ko ang tensyon sa paligid namin, ang bawat tingin ng tao sa studio ay parang hindi nakikita ang nangyayari sa pagitan namin.

“Please… Nathan, hintayin mo na lang ako sa sasakyan, okay?” bulong ko, nanginginig pa rin ang boses.

Ngunit bago niya ma-realize, hinila ko siya sa isang tagong parte ng studio—isang lugar na walang makakakita sa amin.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko nang dahan-dahan niya akong hinawakan sa mukha at hinalikan ang labi ko. Napatingin ako sa kanya, nagulat, nanginginig sa bawat dampi ng halik niya. Ang mundo ko ay tila nag-ikot, ang init at panggigigil na nararamdaman ko kay Nathan ay halos pumapawi sa lahat ng iniisip ko.

Ngunit biglang tumigil ang aking saya nang mapansin ko ang isang pamilyar na silweta sa gilid ng liwanag—si Zenab, anak ni Victor, nakatingin sa amin. Ramdam ko ang kaba na sumalubong sa dibdib ko.

“Ohh… no need to explain, stepmom,” sabi ni Zenab, sabay tawa, na parang hindi siya naniniwala sa nakita niya.

Hiniling ko sa sarili ko na huwag pansinin ang nakatingin, ngunit ramdam ko ang panggigigil sa boses niya. “Who is he?” tanong niya, halatang may halo ring pang-aasar.

At hindi rin niya pinalampas ang pagkakataon na mag-flirt kay Nathan. “Wow… handsome naman pala,” sabi niya, sabay ngiti at liwanag sa mata, na para bang sinasabi niyang “Not bad, huh?”

Napatingin ako kay Nathan, at ramdam ko ang init ng tensyon sa pagitan nila. Halos gusto ko na lang ilayo ang sarili ko sa sitwasyon, ngunit si Nathan, sa kabila ng lahat, mahigpit pa rin ang pagkakahawak sa akin, parang sinasabi sa akin na hindi ko siya basta iiwan.

Huminga ako nang malalim, sinubukan kontrolin ang kaba, ngunit ramdam ko—ang gabing ito, hindi pa tapos.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko sa sarili ko habang nakatitig si Zenab sa amin ni Nathan. Ang tawa niya, kahit parang biro lang, ay parang kuryente na dumaraan sa katawan ko.

“Alam mo bang asawa siya ng dad ko? And here you are… naghahalikan,” sabi niya, sabay tawa, parang hindi siya seryoso pero ramdam ko ang kirot sa puso ko sa bawat salitang iyon.

Napatingin ako kay Nathan, ramdam ko ang init ng kanyang kamay sa aking baywang, pero hindi rin niya maalis ang tensyon sa paligid.

“Don’t worry, stepmom… hindi ito makakarating kay Dad. Bye,” dagdag niya, sabay paalis.

Habang lumalayo ang kanyang mga hakbang, ramdam ko ang halong gulat, kaba, at kaunting pangungulila. Ang mundo ko ay biglang naging tahimik—ang tawa ni Zenab at ang kanyang paalala sa akin ay nanatili sa hangin.

Hinawakan ako ni Nathan sa balikat, pinatitibay ang yakap. “Ignore her… it’s just Zenab being Zenab,” bulong niya, ngunit ramdam ko ang init ng tension sa pagitan ng amin.

Huminga ako nang malalim bago lumabas ng studio, sinigurong maayos ang buhok at makeup, kahit ramdam ko pa rin ang init ng katawan ni Nathan sa tagong bahagi ng studio. Hinawakan niya ang aking kamay habang kami ay papalapit sa sasakyan.

“Are you sure you’re okay?” tanong niya, titig sa mga mata ko, puno ng pag-aalala.

“Mmhh… yes… let’s just go,” sagot ko, sabay ngiti, pero ramdam ko ang kaba sa dibdib ko. Hindi ko maalis ang naiwan na tensyon mula kay Zenab, ngunit alam kong sa ngayon, nasa amin na lang kami ni Nathan.

Pagpasok namin sa sasakyan, biglang sumabay ang malamig na hangin sa aircon, tila nagdala ng kaunting ginhawa sa init ng emosyon namin. Hindi kami agad nagsalita—ang katahimikan ay puno ng unspoken na pangungulila at panggigigil.

Hinawakan ni Nathan ang aking kamay sa ilalim ng aking paa sa sahig, dahan-dahang hinalo ang mga daliri namin. “I missed you… more than I thought I would,” bulong niya, sabay dahan-dahang lapit sa tenga ko. Ramdam ko ang init ng kanyang hininga, at parang gusto niya akong kainin sa bawat salitang iyon.

Napangiti ako at tinanong, “Are you… really okay with all this?”

“Bella… with you… nothing else matters,” sagot niya, at napalapit pa siya, halos dumikit ang noo namin. Ang t***k ng puso niya ay tumutugma sa akin, at sa bawat segundo, ramdam ko ang tensyon, init, at pangakong sa gabing ito, kami lang.

Habang patungo kami sa condo, hindi maiwasang balikan ang bawat sandali sa studio—ang mga mata ni Zenab, ang halik ni Nathan sa akin, at ang init ng aming pagkakadikit. Alam ko, kahit nasa sasakyan lang kami, may apoy na hindi namin kayang pigilan.

Pagdating namin sa condo, agad akong huminga nang malalim bago pumasok. Hinawakan ni Nathan ang aking kamay, at kahit simpleng yakap lang iyon sa hallway, ramdam ko ang init ng katawan niya, parang nagpapadagdag ng tensyon na hindi ko kayang kontrolin.

“Bella… finally, we’re alone,” bulong niya nang dahan-dahang isara ang pintuan. Halos marinig ko ang t***k ng puso niya—at ang sarili kong puso ay sumabay sa ritmo niya.

Hindi na kami nagpaliguy-ligoy. Hinila niya ako papunta sa sala, at doon ko naramdaman ulit ang init ng katawan niya, hawak ang aking balikat, marahang hinihila sa kanyang dibdib. Napakalapit namin, halos wala nang espasyo sa pagitan ng aming mga katawan.

Hinawakan niya ang aking mukha, at sabay halik sa labi ko. Naging mahaba, marahan, at puno ng panggigigil ang bawat dampi ng labi niya sa akin. Halos napapa-ikot ang mundo ko sa init at sarap na dala ng halik niya.

“God… you drive me crazy, Bella,” bulong niya habang dahan-dahang nilalaro ng daliri niya ang aking buhok, sabay yakap sa akin nang mahigpit. Ramdam ko ang bawat t***k ng kanyang puso, bawat hininga, bawat init na nagmumula sa kanya.

Hindi ko napigilan ang sarili ko. Hinila ko siya papalapit, sabay dampi ng mga kamay ko sa dibdib niya, sabay hagod sa likod niya. Napalapit kami sa sofa, at dahan-dahan niya akong pinahiga.

Habang nakahiga ako sa sofa, halos nakadikit na ang aming mga katawan. Hinawakan niya ang aking balakang, at sabay dami ng panggigigil sa bawat dampi at haplos. Napakainit, napakasensual ng bawat galaw niya, at kahit hindi pa kami nagkaroon ng ganap na intimacy, ramdam ko na ang bawat sulok ng katawan ko ay ginigising niya.

“Bella… just stay like this with me,” bulong niya, hawak ang aking kamay sa kanyang dibdib. Ramdam ko ang t***k ng puso niya sa bawat segundo. Nakatitig kami sa isa’t isa, walang mga salita, puro damdamin at init lang ang bumabalot sa amin.

Hindi pa tuluyang nawawala ang init ng yakap niya nang dahan-dahang himukin ni Nathan ang aking katawan patungo sa kama. Halos magkadikit na ang aming mga katawan, at ramdam ko ang panggigigil niya sa bawat dampi ng balat namin.

“Bella… I want to feel every inch of you,” bulong niya habang hinahaplos ang aking balakang at dibdib. Nang nakahiga na ako sa kama, dahan-dahan niya akong inilagay sa isang kakaibang posisyon: nakaluhod ako, pero nakatagilid ang katawan, isang kamay ko sa unan, habang ang isa ay hinahawakan niya para suportahan ang aking timbang. Siya ay nakaluhod din sa aking likod, sabay abot sa akin, hawak ang aking baywang, at ang init niya ay tuluy-tuloy na pumapasok sa akin.

Ang posisyon na ito ay kakaiba—parang half-side, half-kneeling—na nagbibigay-daan sa kanya para maramdaman ang bawat paggalaw ko, at sa parehong oras, makontrol niya ang kanyang ritmo. Bawat thrust niya ay sabay sa pag-ikot ng katawan ko, at ramdam ko na halos mapunit ang aking katawan sa sarap.

Hinawakan niya ang aking buhok, hinila papunta sa kanyang balikat habang ang kanyang dila ay dumampi sa leeg ko, sabay halik pababa sa collarbone. Napapa-ikot ako sa sarap, sabay dampi ng palad niya sa aking dibdib at baywang, nagpapalakas sa bawat paggalaw niya.

“God… you’re mine, Bella,” bulong niya, sabay hugot ng malalim. Ang init ng kanyang katawan, ang panggigigil sa bawat galaw niya, at ang paraan ng kanyang titig sa akin ay parang nagbabalik sa akin sa bawat alaala namin ng unang gabing kami lang.

Dahan-dahan niya pinabilis ang ritmo, sabay dampi ng mga kamay niya sa aking balakang para tuloy-tuloy ang friction. Ang bawat ungol ko ay parang musika niya, at ramdam ko rin ang bawat reaksyon ng katawan niya—ang t***k ng puso, ang hininga, ang init na kumakalat sa buong katawan.

“Ahhh… Nathan… yes… just like that!” ungol ko habang unti-unti siyang inilalalim ang bawat thrust. Ang kakaibang posisyon na ito ay nagbibigay-daan sa akin para mas masilayan at maramdaman ang bawat galaw niya, at ramdam ko rin ang panggigigil niya sa akin.

Hindi kami makapigil, bawat galaw ay sabay-sabay—hindi lang pisikal, kundi pati emosyonal. Ang init, sarap, at panggigigil ay umaapaw sa aming dalawa, parang wala nang ibang mundo maliban sa amin.

Habang tumatagal, pinakiramdaman ko ang bawat kabuuan niya, bawat dampi ng kamay, bawat hagod ng daliri, at bawat halik sa aking leeg at balikat. Ang posisyon na ito ay kakaiba, pero perpekto para sa amin—allowing us to feel closer, more intimate, and dangerously in sync.

At sa bawat hininga, bawat ungol, ramdam ko na parang kami lang ang tao sa buong mundo, habang ang init at sarap ng bawat galaw ay patuloy na nagpapalakas ng panggigigil na hindi pa namin kayang pigilan.

Habang unti-unti kaming humihinga nang malalim, ramdam ko ang init at pawis ng katawan namin na parang naglalaro pa rin sa bawat dampi ng balat. Nathan ay nakahawak pa rin sa akin, ang mga kamay niya ay maingat, marahan, pero ramdam ko ang panggigigil na tumigil na lamang pansamantala.

Hinaplos niya ang buhok ko, dahan-dahang iniikot ang ulo ko at hinalikan ang noo ko, ang pisngi, hanggang sa labi. Napangiti ako, nanginginig sa halo ng pagod, sarap, at init ng katawan niya.

“Bella… you drive me insane,” bulong niya sa akin, hawak ang aking baywang at pinapalapit pa sa kanya. “Every inch of you… every touch, every sigh… I want it all.”

Humiga kami sa gilid ng kama, nakayakap, at parang hindi kami makakawala sa init ng isa’t isa. Ang init ng katawan niya, ang t***k ng puso niya sa akin, at ang dahan-dahang humihinga niyang malapit sa aking tainga ay parang lullaby na nagpapakalma sa akin.

Dahan-dahan kong inilapat ang ulo ko sa dibdib niya, ramdam ko ang t***k ng puso niya—matatag, malakas, at parang nagsasabi na kahit anong mangyari, nandiyan siya para sa akin. Hinawakan niya ang aking kamay at hinalo sa kanyang palad, sabay haplos sa likod ko at balikat, marahan, puno ng pangangalaga.

“Rest, baby… let’s just stay like this for a while,” bulong niya, at ramdam ko na ang init niya ay nagiging shield laban sa lahat ng kaba at takot na madadala sa amin ng mundo sa labas.

Habang nakayakap, naiisip ko na kahit gaano pa kami nagkaiba ng mundo—ako bilang asawa ni Victor, siya bilang isang lalake na hindi dapat magkaruon kami ng ganitong koneksyon—ngayon, sa moment na ito, wala nang iba kundi kami lang.

Pabagal at marahang huminga, pinapalapit niya ang katawan ko sa kanya, sabay halik sa ibabaw ng aking ulo. “I want to protect you, Bella. I’ll do whatever it takes,” bulong niya, at ramdam ko na ang bawat salita niya ay puno ng pangako, hindi lang panggigigil kundi tunay na pagmamahal.