FATAL DESIRES

CHAPTER 7 🔥

Pagpasok pa lang namin sa Deluxe Grand Hotel – Quezon City branch, ramdam ko na agad ang bigat ng gabi. Hindi lang ito basta auction. Isa itong okasyon kung saan nagtitipon ang pinakamakapangyarihang tao sa bansa—politicians, tycoons, foreign investors, collectors na may kayamanan na parang walang hangganan.

The lobby was glowing. Crystal chandeliers rained light across the marble floor, bawat kislap nito ay parang paalala na dapat akong magmukhang perpekto ngayong gabi. Ang mga pader ay puno ng gold trimmings at malalaking paintings, habang may orchestra sa isang gilid na marahang tumutugtog ng classical pieces.

Nasa tabi ko si Victor, naka-black tuxedo, matikas ang tindig, habang si Zenab naman ay parang reyna sa suot niyang emerald-green gown na bumagay sa matapang niyang aura. Ako? Naka-couture evening gown na kulay deep crimson, likhang isang sikat na designer—isang gown na lalong nagbigay diin sa hubog ng katawan ko. Sa kabila ng kaba sa dibdib, pinilit kong maging Bella Salazar, the supermodel, hindi ang babaeng may tinatakasang lihim.

“Smile, Bella,” bulong ni Victor habang inilalapit ang kamay sa baywang ko. “We are being watched.”

Sinunod ko siya. Sa paligid, rinig ang ingay ng mga malalambot na tawanan, ang pag-clink ng champagne glasses, at ang bulungan ng mga taong nakatingin, humuhusga, nagtataka. Para akong nasa gitna ng stage, bawat hakbang ay eksena.

Pagpasok namin sa mismong auction hall, halos mapahinto ako. Grand ballroom ito na ginawang parang teatro. Rows of velvet seats, gold-draped curtains, spotlight sa entablado kung saan nakalagay ang mga item na ia-auction. Sa gitna ng lahat, isang grand piano ang nakatayo, pinapalibutan ng mga spotlight, as if tonight was both art and theater.

“Mr. Salazar!” sigaw ng isang kilalang negosyante habang lumalapit kay Victor. Agad silang nagkamayan, nagsimulang mag-usap tungkol sa mga properties na lalabas sa bidding.

Zenab leaned closer sa akin, bulong na may halong pagyayabang. “You better get used to this, Bella. This is the world you married into. No mistakes, no weaknesses allowed.”

Ngumiti lang ako, kahit gusto kong matawa. Kung alam lang niya… kung alam lang nilang lahat ang mga sikreto na hindi nila kayang tanggapin.

Humigop ako ng champagne. Ang lamig ng inumin ay kabaliktaran ng init ng kaba sa dibdib ko. Napatingala ako sa kisame—glittering chandeliers, sparkling crystals. Parang ibang mundo, ngunit nakakulong pa rin ako.

At sa bawat segundo ng gabing iyon, isa lang ang dasal ko sa isipan: Please… don’t let Nathan be here. Not tonight. Not in this branch.

Nathaniel's POV

Late na kaming dumating ni Xian, pinsan ko sa mother’s side. Magka-edad kami, sabay halos lumaki, at parang kambal kung ituring ng pamilya. Hindi lang siya pinsan, kundi bestfriend din na hindi nawawala sa tabi ko—lalo na sa mga event na ganito.

Pagpasok namin sa ballroom ng Deluxe Grand Hotel – Quezon City, sinalubong agad kami ng magarang liwanag ng mga chandelier at bulungan ng mga bisita. Nagsimula na ang auction, pero alam kong mapapansin pa rin ang pagdating namin—hindi dahil gusto namin, kundi dahil hindi puwedeng hindi.

“Perfect timing,” bulong ni Xian habang inaayos ang cufflinks niya at nakangisi. “Fashionably late, as always.”

Napangiti lang ako, umiling ng bahagya. “Ikaw ang may hilig sa entrance, hindi ako.”

Umupo kami sa mesa naming nakalaan, nasa unahan, may placard pa ng Deluxe Grand International. Habang tumatanggap kami ng champagne mula sa waiter, patuloy pa rin ang biruan namin ni Xian, parang wala lang.

Hanggang bigla siyang natahimik.

Nakita ko siyang bahagyang napatigil, parang hindi makapaniwala sa nakikita. “Well… hindi ko in-expect ‘to.”

Napatingin ako. “What?”

Dahan-dahan niyang iniling ang ulo niya sa kanan, bahagyang ngumisi. “Huwag kang obvious… pero three tables away, red gown.”

Sinundan ko ng tingin. At tumigil ang mundo ko.

Bella.

Eleganteng nakasuot ng pulang gown, kumikislap sa ilalim ng ilaw ng chandelier. Nasa tabi niya ang isang mas matandang lalaki—halatang makapangyarihan, at isang babaeng kasing-edad namin, naka-emerald gown na halatang pamilya rin. Pero silang lahat ay parang naging background lang sa isang canvas. Dahil siya lang ang laman ng paningin ko.

“Damn…” bulong ni Xian, halos iiling. “Si Bella Salazar. The Crimson Muse. Sobrang ganda, sobra. Crush ko nga dati, pero…” humugot siya ng hininga, saka nagpatuloy, “sayang. Asawa siya ni Victor Salazar. Napakalayo ng agwat nila. Hindi ko gets kung bakit.”

Parang may tumusok sa dibdib ko sa mismong sandaling iyon.

"Bella Salazar?"

"Yes, the Crimson Muse, Bella Salazar, ooopss, hindi mo nga pala kilala hindi ka mahilig sa Model," sabay ngisi at peace sign ni Xian sa akin.

Ang nakapagpasakit sa dibdib ko ay ang kaalamang may asawa siya. Pero paano nangyari na ako ang naka-divirginize sa kanya?

Hindi ko matanggap. Hindi ko maipaliwanag ang bigat sa dibdib ko. Pinipilit kong ituon ang atensyon ko sa auction, sa mga bid, sa mga tawanan ng ibang tao sa paligid namin, pero wala akong marinig. Lahat ng tunog natatakpan ng isang tanong na paulit-ulit na umuukit sa isipan ko: “Bakit ako? Bakit siya?”

Hindi ako mapakali sa upuan ko. Naglalaro ang mga daliri ko sa baso ng alak sa harapan ko, halos mabasag sa higpit ng pagkakahawak ko. Sinubukan kong iwasan siyang tingnan—pero hindi ko magawa. Mula sa malayo, kitang-kita ko ang liwanag niya. The Crimson Muse. Hindi siya kailanman magmumukhang pag-aari ng iba. At lalo na hindi ng lalaking doble ang edad niya.

At doon, parang binasag ang lahat ng pagpipigil ko—tumayo siya. Eleganteng tumayo, parang walang bigat sa mundo, at nagsimulang maglakad palayo sa hall.

Hindi pa niya ako nakikita. Hindi pa niya alam na naroon ako. Pero hindi ko na mapigil ang sarili ko. Parang hinihila ako ng isang puwersa na wala akong laban.

Mabilis akong tumayo mula sa kinauupuan ko, halos hindi alintana ang paligid.

“Nate, saan ka pupunta?” tanong ni Xian, bahagyang nagtataka sa biglaan kong kilos.

Hindi ko siya pinansin. Ni hindi ko siya nilingon. Ang mga mata ko’y nakatutok lamang sa papalayong si Bella—ang bawat hakbang niya parang unti-unting kumakain sa natitirang pasensya ko. Hindi ko na marinig ang auctioneer, hindi ko na makita ang ibang tao. Siya lang.

At bago pa siya tuluyang mawala sa aking paningin, naglakad ako para sundan siya.

Sa bawat hakbang niya, lalo akong nadadarang ng emosyon. Galit. Sakit. Pagnanasa. Tanong na walang kasagutan. At higit sa lahat, ang kagustuhan na muli siyang makasama kahit isang sulyap lang, kahit isang haplos lang ulit.

Hanggang sa tuluyan siyang mawala sa exit ng hall. At ako, wala nang atrasan. Sinundan ko siya.

Isabella POV

Pagkapasok ko sa restroom, nagulat ako nang biglang may malakas ngunit kontroladong kamay na humila sa akin mula sa braso. Halos mapaatras ako sa bilis ng pangyayari.

“Wha—Nathan?” gulat na sambit ko, nanlalaki ang mata.

Hindi siya nagsalita. Nakikita ko ang apoy sa mga mata niya, matalim, puno ng pagnanasa at galit na parang pinipigil niya. Bago ko pa man maintindihan ang lahat, naisandal na niya ako sa malamig na pader ng hallway, malapit sa restroom, at hinalikan nang mariin ang labi ko.

“Nathan, stop—people might—” hindi ko na natuloy ang sasabihin dahil tinakpan ng labi niya ang bibig ko, mas mapusok, mas marahas. Wala na akong nagawa kundi gumanti, ramdam ang init ng kanyang katawan na halos sumusunog sa balat ko kahit suot ko pa ang aking gown.

Bago pa may makakita, binuksan niya ang isang pinto—isang private hotel suite, marahil reserbado para sa kanya bilang isa sa mga may-ari. Dinala niya ako sa loob, nakasandal pa rin ako sa dibdib niya, at isinara ang pinto gamit ang isang malakas na tulak.

Pagkasarado ng pinto, wala nang pasakalye. Hinila niya muli ang buhok ko at dinikdik ang labi ko sa kanya, habang ang isa niyang kamay ay humahaplos pababa sa aking likod, pilit inaangat ang tela ng gown ko.

“Do you have any idea what you’re doing to me, Bella Reyes… or should I say, Bella Salazar?”

Halos manginig ang tuhod ko sa bigat ng kanyang tinig. Ramdam ko ang galit at pait sa bawat salitang binitawan niya, ngunit mas nangingibabaw ang init at pananabik sa paraan ng pagkakahawak niya sa akin. Mahigpit. Mapang-angkin. Para bang kahit galit siya, hindi niya kayang itulak palayo ang katawan ko.

Nanlaki ang mga mata ko, natigilan saglit. Wala na akong maitago—nalaman na niya. Nalaman niya na may asawa na ako.

“Nathan…” mahina kong sambit, halos pabulong, pilit kong hinahanap ang tamang paliwanag pero wala akong masabi.

Nakadiin siya sa akin, nakasandal ako sa malamig na pader ng silid. Ang init ng hininga niya’y dumadampi sa balat ko habang tinitigan niya ako na para bang gusto niya akong basahin hanggang sa pinakaloob.

“Alam mo ba, Bella,” mariin niyang bulong, halos punitin ang pangalan ko sa kanyang labi, “the moment I saw you… I wanted you. And last night—God—akala ko akin ka. Only mine.” Mas lalo siyang lumapit, halos dumikit na ang katawan niya sa akin, ramdam ko ang t***k ng kanyang dibdib, mabilis, magulo, puno ng emosyon. “Pero ngayon…” Napahinto siya, pinikit ang mga mata, pilit pinapakalma ang sarili. “Now I know… you belong to another man.”

Parang may umigting na kirot sa dibdib ko sa narinig. Ngunit bago ko pa maramdaman ang guilt, nagulat ako nang bigla niyang dakmain ang bewang ko, hinila ako palapit, halos mapasinghap ako.

“Damn it, Bella…” bulong niya, mariin, parang galit siya hindi lang sa akin kundi sa sarili niya. “I should hate you. I should walk away right now.” Ang mga daliri niya’y mahigpit na nakabaon sa aking balakang, pero ang mga mata niya—nagliliyab sa pagnanasa. “But I can’t. I don’t want to.”

Hindi ko alam kung anong mas malakas—ang pintig ng puso ko o ang init ng katawan kong kusang lumalapit sa kanya. Naramdaman ko ang labi niya, mariin, puno ng pananabik, halos desperado. Hindi na iyon halik ng pag-ibig—iyon ay halik ng taong sugatan, halik ng taong galit pero alipin pa rin ng damdamin.

At imbes na itulak siya, gumanti ako. Mas mariin. Mas mapangahas.

Mainit ang halik niya, halos punitin ang labi ko. Galit, pananabik, pagkadismaya—lahat iyon ay naramdaman ko sa bawat mariin niyang sipsip at kagat. Parang gusto niyang ipaalam na kahit galit siya, hindi niya ako kayang pakawalan.

Napahawak ako sa batok niya, pilit na lumalaban, pero lalo niya lang akong dinidiin sa pader. Ang mga kamay niya gumagala, mabigat ang haplos, puno ng gigil. Dinakma niya ang dibdib ko, nilamas nang mariin, halos mawalan ako ng hininga.

“God, Bella…” mariin niyang ungol habang binaba niya ang halik niya sa leeg ko. Sinipsip niya iyon nang matindi, nag-iwan ng pulang marka. “You drive me insane.”

Hindi ko na napigilan ang pag-ungol. Lalo na nang ipasok niya ang kamay niya sa laylayan ng gown ko, mabilis, walang pasensya. Ang init ng palad niya’y dumiretso sa pagitan ng hita ko, at sa unang dampi pa lang ng kanyang mga daliri, napasinghap ako.

“Sh*t…” hindi ko napigilang mapaungol.

Nakangisi siya habang tinititigan ako, pero ang ngising iyon ay halo ng pananabik at paghihiganti. “Already wet for me?” bulong niya, sabay himas nang madiin sa hiyas ko sa ibabaw ng panty.

Halos mapakapit ako nang mahigpit sa balikat niya. “Nathan…”

Hindi na siya naghintay. Agad niyang ibinaba ang panty ko, walang pakialam kung punitin man iyon. Ramdam ko ang malamig na hangin at kasabay noon ang mainit niyang hininga nang lumuhod siya sa harapan ko.

Bago pa ako makapagsalita, ibinuka na niya ang hita ko gamit ang mga kamay niya. Tumingala siya, mga mata nagliliyab, bago sumubsob sa pagitan ko.

“Ahhh—Nathan!” Napasigaw ako nang maramdaman ang dila niyang dumaan nang madiin mula ibaba pataas, parang gutom na hayop na kumakain. Hindi iyon banayad—iyon ay halik ng isang lalaking sugatan at sabik.

Paulit-ulit niyang dinilaan, sinisipsip, kinakagat-kagat ng marahan ang pinakasensitibong parte ko. Basang-basa na ako pero lalo pa niyang pinabasa. Ang bawat sipsip niya’y may kasamang ungol, para bang adik siya sa lasa ko.

“F*ck… you taste so sweet,” garalgal niyang sabi bago muling isinubsob ang mukha niya sa hiyas ko.

Halos mapaluhod ako sa sarap, kung hindi lang niya mahigpit na hinahawakan ang hita ko, siguro’y bumagsak na ako. Lalo pa nang ipasok niya ang dalawang daliri, marahas pero sabay banayad ang paggalaw sa loob ko. Pinaghalong gigil at pag-aalaga.

“Ahhh—God, Nathan! Please… faster!” Hindi ko na nakontrol ang sarili ko.

At lalo niyang binilisan. Ang mga daliri niya, naglalabas-masok nang walang pasensya, habang ang dila niya’y walang tigil sa paglalaro sa ibabaw. Ang bawat hagod ng dila, bawat pagbaon ng daliri niya, parang alon na paulit-ulit na tumatama sa buhangin—hanggang sa naramdaman ko na ang papalapit na pagsabog.

“Sh*t… I’m—I’m coming—ahhh!”

Nanginig ang buong katawan ko, halos mawalan ako ng ulirat habang sumabog ang sarap sa loob ko. Pero hindi tumigil si Nathan. Sinimsim niya lahat, sinipsip ang bawat patak, nilunok, nilaro pa ng dila hanggang sa mapapahiyaw ako sa sobrang kiliti at sarap.

“Mine,” mariin niyang bulong matapos higupin ang huling patak. “Even if you belong to someone else… you’re mine tonight.”

At bago pa ako makahinga, bigla siyang tumayo, dinakma ang bewang ko, at ibinalik ako sa pader, nakadikit pa rin sa kanya.