“มาหยา ฉันหิวข้าว” ร่างใหญ่ของนายหัว อัสลานที่หมดแรง แค่การนั่งปั้นแป้งบัวลอยสองถาดทำเอากระดูกสันหลังเคล็ด ทั้งที่ตอนนั่งเซ็นเอกสารหรือต่อสู้กับศัตรูนับสิบไม่เคยปวดหลังเลย
“นายหัวรอสักครู่นะจ๊ะ ใกล้เสร็จแล้ว” มาหยาที่ปกติก็ไม่ได้กินข้าวเย็น กลายเป็นต้องมาเหนื่อยเพิ่มขึ้น เพราะผู้มีพระคุณมาเป็นภาระเธอซะแล้ว
อัสลานนั่งรอมาหยาที่โต๊ะกินข้าว เธอนำกับข้าวออกมาทีละอย่าง เป็นอาหารไทยแบบบ้าน ๆ แต่กลับดูน่ากินทั้งนั้น เขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่ารสชาติจะอร่อยเหมือนหน้าตาหรือเปล่า
“วันนี้เรากินแค่นี้นะจ๊ะ นายหัวกินได้ใช่ไหม” มาหยา ที่กำลังยกอาหารจากห้องครัวมาที่โต๊ะอาหารอย่างตั้งใจเอ่ยปากถามโดยไม่มองหน้าของนายหัวอัสลาน
“กินได้สิ! น่ากินทุกอย่างเลย..” เมนูในวันนี้คือฉู่ฉี่ปลาทู, ไข่เจียวหมูสับ, และต้มยำไก่บ้านน้ำใส มาหยาลุกขึ้นตักข้าวสวยจากโถ ใส่จานให้กับ นายหัวที่ดูตัวโตและใหญ่เทอะทะสำหร
